Bezsilność

 Sadysta zamordował dziecko swojej konkubiny. Przedtem długo się nad nim pastwił. Teraz władze próbują odepchnąć od siebie  zarzut niedostatecznego zapewnienia bezpieczeństwa rodzinie

Chłopczyk od lat uciekał z okrutnego domu przed swoim losem, ale był tam odprowadzany przez służby. Pojawiał się w szkole w opłakanym stanie, widać to nawet na zdjęciach, ale nauczyciele interweniowali głównie u rodziny i opieki społecznej, zamiast sięgnąć po bardziej stanowcze środki.

Kiedy wreszcie matka wezwała jednak pogotowie do syna, okazało się, że ma on złamaną rękę i poparzone 25procent ciała. Chłopiec niebawem zmarł. Z powodu liczby i rozmiaru wewnętrznych obrażeń nie udało się go utrzymać przy życiu.

Minister sprawiedliwości  otrzymał zatem od premiera, który jest zwolennikiem przywrócenia kary śmierci, publiczne polecenie zajęcia się sprawą. Zlecił więc opracowanie przepisów przewidujących zaostrzenie orzeczeń za przemoc rodzinną.

Minister od edukacji twierdzi , że nasz system wychowawczy jest dobry, a to poprzednicy nie dbali, aby wychowanie dzieci było zgodne z wartościami.

Niestety Konwencję Stambulską ONZ z 2011 roku, o ochronie rodziny przed przemocą, wypowiedziała zmiana dobra. Powodem było przyjmowanie tam płci kulturowej jako jeden z wyróżników osób, objętych ochroną.

Są też nietypowe próby interwencji. Głośna ostatnio małżonka jednego z ministrów próbowała osobiście poznać powody, dla których kierownictwo szkoły zamordowanego dziecka nie reagowało należycie na jego nieszczęście. Nie udało się jej porozmawiać z dyrektorką. Jednak przekaz niewerbalny, przekazany ministrowej, świadczył jej zdaniem o poczuciu winy pedagogów.

W sumie smutne to wszystko. Sukces zawsze ma wielu rodziców, klęska jest sierotą. System zaś ma zapobiegać maltretowaniu dzieci, a nie karać ich sprawców dopiero, kiedy dopuszczą się zbrodni.