Kompetencje

 TVN wyliczyła wczoraj, że pani Emilewicz będzie pięćdziesiątym siódmym bodaj pełnomocnikiem premiera. To atoli nie jest nominalnie najwyższe jej stanowisko. Była już wicepremierem.

Premier zaś musi mieć pełnomocników. Wydaje się bowiem, że ma do spełnienia poważną misję. Prezentuje elektoratowi partię, jako niezbędne narzędzie upowszechniania jego obyczaju. Stąd pewnie wczoraj, polemizując z Donaldem Tuskiem, zwracał się do niego per „chłopie”.

Komuś, kto wyrósł w zupełnie innym środowisku, trudno musi przychodzić redagowanie swoich wypowiedzi tak, aby cieszyły ludzi, którzy skądinąd mają „zap******** za miskę ryżu”.

Powrót zaś do rządu na niższe nominalnie stanowisko nie degraduje w wypadku mianowania pełnomocnikiem. Taki ktoś ma pełną moc premiera, nawet jak jest jednym z paru dziesiątków.

Przecież jest jasne, że premier nie jest Prezesem. Nie ma przeto jego mocy. W istotnych sprawach nie ma zatem żadnej. Jakieś zastrzeżenia w tym względzie można by uznać za „ruskie gadanie”.

Taką natomiast moc jest łatwo przekazać dowolnej liczbie osób. Wszak nic daje się bez trudu podzielić na każdą liczbę identycznych cząstek.

Tak zaś właśnie wygląda zasada organizacji ideologicznej. Jej stale trzeba bronić. I to jest tutaj głównie przedmiotem podziału.