Riposta

 „Bambik” jest górą wobec przezwisk, którymi Mateusz Morawiecki określał Donalda Tuska. Wydaje się, że w czasie tej kampanii przylgnie do adresata mocniej, niż internetowy Pinokio. Stanie się też modelowym przykładem udaremnionej przemocy słownej.

Wiele potocznych określeń straciło swój pejoratywny sens, po obróceniu ich w żart. Tutaj rzecz przebiega chyba podobnie. Określenie, zapożyczone z kaszubskiej mowy, obróciło w kiepski dowcip impertynencje, zastosowane dzień wcześniej przez premiera. 

Taki sposób znakomicie się nadaje do łagodzenia retorycznej agresji. Słowna szermierka z przeciwnikiem, skłonnym do stosowania zniewag, wymaga słuchu, bardzo wyczulonego na odcienie polskiej mowy. W jego braku się pewnie kryje powód unikania przez Prezesa debaty z Donaldem Tuskiem.

Obelgą można zastraszyć kogoś, wciskającego się do kolejki po piwo. Można adwersarzowi wykazać bezsilność. Kiedy ten jednak nie straci głowy, impertynent sam doświadcza siły swojego wybryku.

Stosując zniewagi łatwo też stać się zabawnym. Śmiech zaś udaremnia każdą przesadę.