Liczba wyświetleń w zeszłym tygodniu

czwartek, 31 października 2019

Eudajmoniści

— Żyjemy w kraju szczęśliwym, stabilnym politycznie, spokojnym, odnoszącym sukces gospodarczy. Cieszmy się wreszcie — tak mniej więcej brzmi współczesne “Łubu dubu” w wykonaniu jednego z bardziej znanych wyrazicieli dobrej zmiany. Dodał jeszcze, że mamy polityczną stabilność, dopełniając tym miary zadowolenia.
Media więc prześcigają się w doniesieniach o ludziach szczęśliwych. Bo jak się jest dobrze notowanym, to się ma. Kiedy na przykład komuś takiemu nie wystarcza jedna synekura w radzie nadzorczej, zajmuje dwie. Mimo że przepisy tego zakazują. Bo jak pisał jeden z pogromców zupaków w powojennej literaturze, “człowiek jest najedzony, człowiek jest szczęśliwy”.
Szczęście ma zresztą różne wymiary. Zwykły poseł na przykład ma ochronę, której mu może pozazdrościć niejeden prominent. Kosztuje partię dużo, ale daje poczucie nie tylko bezpieczeństwa, lecz przede wszystkim ważności. Jego odkrycie towarzyskie również jest chronione. Także poza granicami Polski, kiedy nawet dwukrotnie w tygodniu limuzyną SOP wybiera się do Berlina, dla udziału w międzynarodowych imprezach, organizowanych przez tamtejszą ambasadę.
Chociaż nie wszystko jest idealne. Nie są na przykład chyba dostatecznie chronione przed niedostatkiem niektóre rodziny ofiar katastrofy smoleńskiej. Sądy bowiem otrzymują pozwy w sprawie kolejnych odszkodowań od państwa polskiego za śmierć ich bliskich, którzy by teraz mogli być europosłami i otrzymywać wynagrodzenie znacznie większe od oferowanego przez nasz kraj szczęśliwych ludzi.
Szczęścia też nie ma nasza noblistka. Ani premier, ani prezydent nie znaleźli czasu, aby jej pogratulować sukcesu. Może uważają, ze sama nagroda jest dostatecznym powodem do szczęścia, aby je jeszcze zakłócać oficjalnymi komplementami?
Radość zatem różne ma oblicza. Można by rzec, że ci, którzy są bliżej źródła szczęścia, otrzymują go więcej. Pewnie większe mają potrzeby. A od dawna przecież wiadomo, że ustrój sprawiedliwości społecznej daje wszystkim wedle nich. Chociaż więc nie wszystko jeszcze jest u nas w porządku, to przecież “słuszną linię ma nasza władza”.
Cieszmy się zatem, bo jednak byczo jest.

środa, 30 października 2019

Sprawiedliwość

Sąd Najwyższy odrzucił pierwszy z kilku protestów wyborczych PiS-u. Ponieważ inne są tak samo umotywowane, ich los jest już też przesądzony. Rzecz jest symptomatyczna. Sędziowie, typowani przez dobrą zmianę do Izby Dyscyplinarnej SN poważnie potraktowali swoją funkcję i spełniają ją zgodnie z zawodową etyką.
Dobrze by było, gdyby politycy zechcieli wziąć z nich przykład. Szczególnie sprawujący rządy. Sam bowiem fakt, że najpierw zmienili prawo wyborcze, aby je dostosować do swoich wzorców, ustanowili komisarzy i mężów zaufania a potem protestują przeciwko skutkom, najgorzej świadczy o spójności ich myślenia, mowy i działania.
Władza przecież ma dobrze myśleć, mądrze mówić i dobrze czynić. Zasadę tę sprecyzował jeszcze Demokryt. Stosując ją, łatwo się unika sprzeczności między interesem własnym i ogólnym. Sędziowie SN pokazali, że poważnie traktują starożytną jeszcze receptę na dobrą władzę i chwała im za to.
I to by było na tyle [Stanisławski].

wtorek, 29 października 2019

Artyści

Ideologia jest też kodem dla przekazywania wiedzy swoich wyznawcom. Kiedy więc mowa o tym, że ktoś z prominentnych jej głosicieli postąpił niegodnie, zwolennicy recepty na uszczęśliwienie świata i członkowie grupy namaszczonej do tego dzieła wiedzą, że to jakiś układ stworzył pozory, świadczące przeciwko ich świadomości. Ta zaś jest w tym względzie jednoznaczna: swój jest czysty.
Rzecz by wspaniale się u nas sprawdzała, gdyby nie rzeczywistość. Ta zaś często obciąża funkcjonariuszy dobrej zmiany nieprawidłowościami, ujawnianymi przez media. Wtedy też pojawiają się zalety kodu. Każda replika wyrazicieli jedynie słusznej ideologii kończy się stwierdzeniem, że na zdarzenie zareagowano modelowo, w odróżnieniu od poprzedników, którzy jakoby bezkarnie dopuszczali do identycznych sytuacji.
Metoda osiągnęła taką popularność, że monotonnie wypowiadane słowa “przez ostatnich osiem lat Polska była skazana na znoszenie...” stały się kabaretowym grepsem, niezmiennie budzącym wybuchy śmiechu. Jego odmiany dalej jednak funkcjonują w obiegu propagandowym, mimo całej kadencji, która upłynęła od władzy tego Tuska.
I teraz bomba z unikaniem zapłaty podatku VAT przy udziale ministerialnych funkcjonariuszy burzy kod, przyciągając uwagę niezwykłością sytuacji. Oto okazuje się, że już we wrześniu 2016 roku Kancelaria Premiera została powiadomiona o nadużywaniu władzy przez protagonistę afery. Aliści do Biura Inspekcji Wewnętrznej wpłynęło ono dopiero po długiej zwłoce.
Minister finansów, prezentując całym sobą postawę obronną powiada, że ministerialny aparat ścigania zajmował się tą sprawą od 2017 i aresztowania nastąpiły pod koniec 2018 roku oraz na początku 2019. Jego zdaniem postępowanie ani nie było opóźnione, ani nie przyspieszało. Co się działo między 2016 a 2017 rokiem, dalej jednak nie wiadomo.
Kod zatem ideologiczny został mocno nadwątlony, skoro już z oficjalnych źródeł potwierdza się medialne doniesienia. Układ więc znowu się usadowił pośród swoich prześladowców.
Aliści przynajmniej semiotyka dowodzi swojej aktualności. I nikt inny, a dobra zmiana dostarczyła na to dowodów. Znowu więc sukces.
Byczo zatem jest. Nadal.

poniedziałek, 28 października 2019

Sprawdzalność

Jeżeli się jest zwolennikiem ideologii, to się ma rację. Jeśli ogrzane powietrze podnosi balon do góry to i oszczędności mogą wzrosnąć w naszym banku. Zarówno powód do zadowolenia dobrozmieńców jak i idiotyczna reklama są logicznie poprawne. Tyle tylko, że merytorycznie rozmijają się z rzeczywistością.
Nie można przecież mieć racji w jakichkolwiek sprawach tylko dlatego, że się na przykład nosi konkretny rozmiar buta. Kiedy ktoś jednak wyznaje zasadę rzeczoną na wstępie, można z dużym prawdopodobieństwem twierdzić, że chętnie mówi od rzeczy.
Dlatego zabawnie się przedstawia twierdzenie, że dobra zmiana chce zmniejszać lukę w VAT a aresztowanie nieuczciwych współpracowników byłego ministra finansów jest właśnie wyrazem takiej chęci. To prawda, ale też prawdą jest — co podnosi opozycja — że koneksje rzeczonego ministra nie stały się powodem do kwestionowania jego kandydatury na najwyższe stanowiska.
Wątpliwości bowiem wynikające z jego powiązań powinny się przyczynić do odmowy przyznania mu prawa posiadania informacji niejawnych, czyli uniemożliwić awans. W dodatku przed wyborami wyraziciele dobrej zmiany podnosili pod niebo zasługi owego pana, po wyborach zaś go krytykują.
Zaczyna być dziwnie, wszystko bowiem wygląda tak, że kiedy najwyższy autorytet wytypował do ministerialnego awansu urzędnika, o którym mowa, nikt się nie ośmielił podważać jego decyzji. Dopiero media otworzyły oczy właściwemu decydentowi. Skutek jest taki, że cała formacja ma teraz paskudny problem.
Bo też każda zasada jest prawdziwa tylko w określonych warunkach. Chociaż jej stosowanie bez oglądania się na okoliczności może przynosić chwilowe profity. Jakoś nie widzą tego twórcy obecnej, jedynie słusznej rzekomo ideologii.
Każda natomiast błędna racja najpierw tłumi umysł. Ten bowiem podważa monopol na prawdę. A właśnie zwątpienie jest warunkiem postępu, który postępuje za dobrem. Wyrzekać się go nie jest przecież rzeczą rozsądną.
A żaby się żuje na ochotnika.

niedziela, 27 października 2019

Spiski

W piątek media obiegła fotografia przedstawiająca przywódców Zjednoczonej Prawicy po kolejnych rozmowach powyborczych. Paternalistycznej minie Prezesa sekundowało zadowolone oblicze Jarosława Gowina i przeczyła odwrócona od obu panów postać wyraźnie przygnębionego Zbigniewa Ziobry. Mowa ciała miała komentować nastroje poszczególnych frakcji władzy po ustaleniu, że ostatecznie premierem znowu zostanie Mateusz Morawiecki. Można by z tego wnosić, że dotychczasowi wicepremierzy zachowają stanowiska podobnie jak ministrowie z kręgu koalicjantów. Czyli znowu “Solidarną Polskę” skrzywdzono.
Jest i druga informacja z piątku. Oto znany polityk prawicy najechał rowerzystkę. Najpierw było to przedstawiane jako banalny wypadek. Potem jednak się okazało, że nieostrożny kierowca nie miał prawa jazdy, bo mu je odebrano za prowadzenie auta pod wpływem. Potem się okazało, że po raz drugi tego samego dnia złapano rzeczonego polityka, jak jechał tym samym samochodem, oczywiście dalej bez uprawnień. A następnego dnia się okazało, że przejechana rowerzystka jest pracownicą BBN-u a jej obrażenia wcale nie są takie drobne, jak to by mogło wynikać z poprzednich przekazów.
Zwolennicy poszukiwania znaczeń, zapłodnieni już aresztowaniami wśród prominentnych urzędników ze sfery finansów, przypominają sobie zatem, że wszystko ma polityczne konsekwencje. Gdyby więc rozgoryczona swoim potraktowaniem “Solidarna Polska” miała się zwrócić do prawicowców, to ma teraz dużo trudniej. Wszak to resort sprawiedliwości przejmie postępowanie wobec prawicowego polityka. Gowinowcy zaś, którzy by mogli się zaprzyjaźnić z PSL-em i tak nie mają powodu do zmiany obozu.
Oczywiście poważne branie domysłów wysnutych z przypadkowych zdarzeń nie ma raczej silnych podstaw. Ale sam fakt, że takie się właśnie jawią, świadczy o kiepskim spoiwie Zjednoczonej Prawicy. Bo w sumie się z nich okazuje, że ani ona zjednoczona, ani prawica. To jak tu nie wierzyć plotkarzom? Nawet jeżeli się pod uwagę bierze jedynie konotacje?

sobota, 26 października 2019

Metody

— W resorcie ścigali mafię, po godzinach – jak twierdzi prokuratura – sami mieli wystawiać puste faktury — pisze Izabela Kacprzak w Rzeczpospolitej.pl. Aresztowano bowiem byłego współpracownika obecnego szefa NIK-u zarzucając mu, że kierował grupą przestępczą, która wyłudziła 5 mln złotych dzięki fikcyjnemu obrotowi sztuczną biżuterią i tarcicą. O sprawie nie powiadomiono komisji śledczej ds VAT. Może też dlatego, że jej barokowy tytuł utrudniał komunikację?
Na ratunek idzie portal w Polityce.pl, cytując oświadczenie Ministerstwa Finansów. Oto przestępstwo odkryło Biuro Inspekcji Wewnętrznej, powołane w Krajowej Administracji Skarbowej. Nie tylko nie było takiego w czasie rządów poprzedników dobrej zmiany, ale KAS zatrudnia ponad 60 tysięcy pracowników i “Jednostkowe przypadki zachowań niezgodnych z prawem zdarzają się w każdej organizacji”.
Rzecz skwitował Roman Giertych w liście do Mateusza Morawieckiego. Czytamy tam, że “To genialny patent! Aby naprawić jakiś problem Państwa należy wyaresztować pisowców, którzy mają się zajmować jego rozwiązaniem. Bardzo mi się ten plan podoba i czekam na rozwiązania w innych dziedzinach życia państwowego”.
Czyli wedle oficjalnej propagandy nic się nie stało, a za Tuska było gorzej, bo nie było specjalistów od kontrolowania. Wedle zaś mecenasa Giertycha — jego pomysł nie znalazł raczej krytyki — odkryto niezawodny sposób na naprawę państwa.
A tu rzeczywiście potrzeba niekonwencjonalnych rozwiązań. Przecież przestępcy w jednym delikcie mieszają tak odległe od siebie towary, jak błyskotki i tarcicę. Dlatego też wydaje się, że z jednej strony nic się nie stało, tych, co uważają, że im się po prostu należy, jest jednak mało w porównaniu z liczbą Polaków. Z drugiej zaś strony rzeczywiście jawią się nowe możliwości rozwiązania starych problemów. Chociaż nie trzeba się posuwać do aresztowań, wystarczy przecież odpowiednio zagłosować.
No i wbrew wielu wątpliwościom okazuje się, że dobra zmiana jest jednak pożyteczna. Czyli byczo jest.

piątek, 25 października 2019

Zróżnicowania

CBA dostała wyjaśnienia w sprawie kontroli oświadczeń majątkowych szefa NIK. Teraz nastąpią kolejne czynności. Z nagłego zmniejszenia się liczby głosów przedstawicieli obozu władzy, krytykujących rzeczonego urzędnika, Bertold Kittel wnosi, że nie będą stanowcze.
Chociaż w sprawie awarii kolektora ścieków oczyszczalni Czajka podejmowane są bardzo gruntowne działania. Do stołecznego ratusza wkroczyli funkcjonariusze śledczy i pobierają dokumenty, nośniki danych oraz dokumentację techniczną.
Media też śledzą jeszcze postępy dobrej zmiany w próbach przejmowania przez nią Senatu. Wydaje się jednak, że cała intryga traci już nośność, jako że nieporadność dobrozmiennych zabiegów przeobraża ją w groteskę.
Informacja jest wyodrębnieniem pewnego stanu z całej rzeczywistości. Nie tylko musi być dostosowana do właściwości odbiorcy, do tego zatem, co jest on zdolny przyswoić i do tego, co przyswoić zechce. Aby przyciągać uwagę, powinna się też wybijać z tła, podobnie jak broszka na banalnym żakiecie. Najbardziej bowiem interesujące są doniesienia o zdarzeniach niezwykłych.
Dlatego też wysoki stopień niejasności oraz sensacyjność domysłów w połączeniu z wątkiem obyczajowym daje pierwszeństwo dywagacjom o dalszych losach postępowania w sprawie urzędniczych oświadczeń majątkowych szefa NIK-u.
Z tego też powodu nie dziwi, czyli nie bardzo zajmuje wiadomość, że organy ścigania upatrują przyczyn awarii warszawskiego kolektora ścieków w ewentualnych zaniedbaniach procedur. Zawsze tak jest w wypadku budowlanych katastrof.
Szum zaś wokół protestów wyborczych spowszedniał. Żałosne posądzenia o sfałszowanie głosowań nabrały wprawdzie niezamierzonej pikanterii wobec faktu, że wybory organizowała dobra zmiana, która je teraz oprotestowała. Odbiera to rozdzierającym szaty propagandystom resztki powagi, pozostałej może jeszcze po uzasadnianiu zamachu smoleńskiego.
Obecna ekipa w 2015 wygrała wybory donosząc o Polsce w ruinie i konieczności odbudowania kraju. Cztery lata później odpierała już doniesienia o licznych aferach. Przygotowano do tego grunt, powtarzając monotonnym głosem greps o ośmiu latach władzy poprzedników, w których się rzekomo działy rzeczy straszne. Zwycięstwo jednak zawdzięcza tylko metodzie d’Hondta.
Jeszcze nikt nie wygrał, popadając w komizm. Może do tego się przygotowują dobrozmieńcy? W końcu by to był jakiś element nowości w ich strategii. Ale kto się jeszcze zechce śmiać z oklepanych paradoksów?

czwartek, 24 października 2019

Mundium

Róża Thun jest ciotką Prezesa. Tak by wedle Faktu wynikało z “Wielkiej genealogii” Minakowskiego. Z pyszna więc będą się mieli ci, którzy panią europoseł odsądzali od czci i wiary za rodzinne koneksje. Przecież z racji pokrewieństwa może ona teraz szefowi PiS zakazać zadawania się z tymi, co ją atakowali.
Niebawem też mogą się z innych powodów nadarzyć okazje do podobnych skutków. Oto ujawniono zastrzeżony zbiór IPN, a wraz z tym wiele informacji nie tylko ambarasujących naszych dyplomatów, ale również pokazujących metody pracy CIA.
Jak by tego nie było dość, znowu się pojawiła wiadomość z marca jeszcze, wedle której poprzedni skład przedstawicieli dobrej zmiany głosował w Europarlamencie za obniżeniem funduszów dla wsi w nowym budżecie unijnym.
W takiej sytuacji nie tylko ci, którzy pani Thun przypisywali rodzinne powiązania ze zbrodniarzami wojennymi, ale także przeciwnicy rolników i ...Ameryki mogą się okazać niegodni uwagi swego szefa. W partyjnym patrymonium ban, czyli prawo Prezesa do rozkazywania i karania wszystkich poddanych, może zaowocować banicją z jego domeny.
A to przecież z obawy przed takim właśnie losem mamy politykę, która się tak dalece zatraciła w antyzachodniej i proelitarnej propagandzie – wszak dobra zmiana buduje nowy establishment – że dosłownie wdraża ją w życie.
To się dopiero porobiło.

środa, 23 października 2019

Tandeta

Dobra zmiana chce ponownego przeliczenia głosów w sześciu okręgach, gdzie niewielką różnicą przegrała wybory do Senatu. Bo można. Wskutek dokonanych w ostatniej chwili zmian prawnych nie bardzo wiadomo, kto to zrobi fizycznie. Ryszard Kalisz twierdzi, że przeliczenia dokonają komisarze wyborczy, mianowani przez PiS. Rzecznik SN informuje, że zrobi to albo właściwy Sąd Rejonowy, albo Najwyższy. Koalicja Obywatelska wnioskuje, aby OBWE nadzorowała rzeczoną czynność.
Wedle Romana Giertycha a i Gazety Wyborczej Gerald Birgfellner nie doczeka się dochodzenia swych krzywd przez prokuraturę. Odmówiono podjęcia śledztwa. Wskutek zmian prawnych, dokonanych w ostatniej chwili pokrzywdzony może taką decyzję tylko jeden raz zaskarżyć. Kiedy po korzystnym dla niego rozpatrzeniu skargi przez sąd prokuratura po raz drugi odmówi dochodzenia, dla niej sprawa się skończy ostatecznie.
Z obu tych informacji wynika, że polska demokracja kuleje. Wiele wskazuje na to, że nie ma raczej równości wobec prawa. Ale wybraliśmy do władzy formację, która z góry deklarowała centralizację państwa i wstawanie z kolan. Co było powodem takiego wyboru?
Jerzy Stuhr w rozmowie z Tomaszem Lisem powiada, że pokutujemy za wielowiekowe ciemiężenie chłopów. Może i coś w tym jest, bo podobnego losu doświadczali już powstańcy 1863 roku. “Rozdzióbią nas kruki, wrony” Żeromskiego jest smutnym tego świadectwem. Ba, świadomość narodową naszej wsi ostatecznie obudzili dopiero w dwudziestych latach XX wieku bolszewicy, po swojemu traktując jej mieszkańców.
Drugie wyjaśnienie, to powszechne tolerowanie kiczu w propagandzie. Konwencjonalne znaki emocjonalne, granie na patriotyzmie, przypisywanym tylko swoim poplecznikom, zacieranie różnic między znaczeniami, wszystko to stanowi ograne chwyty retoryczne, znamionujące szmirę. Wszystko niczym w disco polo jest nastawione na wzbudzanie oczywistych odczuć, przede wszystkim patriotycznego wzmożenia i strachu przed obcymi, inteligentami oraz nowościami w ogóle.
Nie całkiem wiadomo, czy rzeczone powody sukcesu populistów są u nas jednako istotne. Aliści zarówno w jednym jak i drugim wypadku trudno się do świadomości odbiorców przebijają rzeczowe argumenty. A jeśli już, to budzą raczej strach lub złość. Godzą bowiem w jedynie słuszny stereotyp, porządkujący świat.
Czyli ogólnie rzecz biorąc źle by to wyglądało, gdyby nie wynik głosowań właśnie. Okazuje się bowiem, że mściciele pańszczyźnianej krzywdy nawet łącznie z koneserami kiczu są już u nas w mniejszości.

wtorek, 22 października 2019

Powiewy

Edukacja seksualna jest wedle księdza profesora (sic!) namawianiem dzieci do seksu. Znana z serialu “M jak miłość” i prezentująca jedynie słuszną postawę wobec preferencji kobiet aktorka powiada, że zwlekanie z ciążą jest marnowaniem czasu.
To, że ktoś jest wybitnym aktorem czy reżyserem, nie znaczy, że ma po kolei w głowie w innych dziedzinach” — powiada uznany w dobrej zmianie znawca dziedzin wszelakich.
W czasie komuny trzeba było mieć urzędowy patent albo dyplom, aby w jakiejś dziedzinie występować publicznie. Teraz już nie, chociaż widać, że wyraziciele jedynie słusznej postawy nad tym boleją.
Aliści widać, że nie ma u nas komuny. Mamy dowody. Celibatariusz się wypowiada o edukacji seksualnej, kobieta wyrzekająca się praw kobiet mówi o ich prawach. Publicznie. Oboje mimo nagany, wyrażanej dla takich postaw przez prominentnego głosiciela dobrej zmiany.
Kiedy jednak prezydent opowiada dowcip o rezygnacji ze spożycia rektora uczelni przez dzikich, bo wyedukowała ich wodza, możemy chyba stwierdzić, że się ocieramy o przedkomunistyczne wzorce. Wszak schemat facecji pochodzi jeszcze z kolonialnych czasów
Do pańszczyzny zaś stamtąd blisko. Jeżeli więc nawet, jak powiadają, dobra zmiana nas wszystkich na osi czasu przesuwa w stronę komuny, to i tak widać, że nowoczesna jest taka.

poniedziałek, 21 października 2019

Matriarchat

Chłop potęgą jest i basta, ale większą jest niewiasta. [Sztaudynger]
O wzajemnej opinii o sobie, wyrażanej przez kobiety i mężczyzn decydują dwie różnice funkcjonowania obu płci. Kobiety, w odróżnieniu od mężczyzn, rozwiązują problemy analizując je od szczegółu do ogółu oraz rozpraszają nagromadzoną energię przez niewielki, ale ciągły jej wydatek. Kontrastuje to z męskim analizowaniem spraw od pryncypiów i koniecznością regeneracji po każdorazowym, silnym wyładowaniu energii, co jest ich sposobem jej wykorzystania.
W rezultacie następuje wiele nieporozumień. Kobieta zamierzająca kupić dwie pomarańcze, przerzuca cały ich koszyk. Mężczyzna bierze ze stosu dwa odpowiadające potrzebie owoce i ma sprawę z głowy. Kobieta spokojnie rozwiązuje konflikt, usuwając jego poszczególne przyczyny, mężczyzna rzecz załatwia w jednym, skoncentrowanym podejściu i potem odpoczywa. Konsekwencją jest przekonanie pań, że ich partnerzy są organicznymi leniami i dowody przedstawiane przez panów na to, że kobiety stwarzają problemy tam, gdzie ich nie ma.
Jak się na tym tle przedstawia sprawa równouprawnienia? Jest oczywiste, że kobiety są dyskryminowane, co wynika już z powodów prehistorycznych a sankcjonowanych przez wszystkie religie. Panie bardzo łatwo dominują nad mężczyznami, jeśli mogą im zaordynować wstrzemięźliwość płciową. Kiedy się je podporządkuje panom, ta przewaga znika. Stąd jeszcze w prehistorycznych czasach ustalono, że skromność i posłuszeństwo jest największą cnotą niewieścią. Za prezentowanie takiego poglądu prehistoryczni władcy tolerowali też równoległą władzę szamanów.
A teraz, w dobie usankcjonowania praw człowieka, kobiety nie chcą być posłuszne mężczyznom tylko dlatego, że to ma być ich cnotą. Mężczyźni zaś, aby jednak jakoś nie trafić pod pantofel, muszą się wykazać cechami, które panie uznają za godne kompromisu. Rzecz niezmiernie trudna dla dotychczasowych dominatorów, ale trzeba będzie tę żabę przełknąć.
Przyroda bowiem stale się doskonali, stawiając przed swoimi tworami coraz większe wyzwania. Tupanie nóżkami i powoływanie się na neolityczne jeszcze pryncypia nic tu nie pomoże. Kobiety mają prawo do wszystkiego, z czego korzystają mężczyźni. Trudno panowie, trzeba się jakoś z tym pogodzić. Im wcześniej, tym lepiej.
Bo dopóki mężczyźni będą kobietom utrudniać drogę do równouprawnienia, dopóty będą na straconej pozycji, słabszej. I to kobiety będą górą. A równouprawnienie, to jednak równość.

niedziela, 20 października 2019

Tyrania

Jak pracują parlamentarzyści? Jak sama nazwa wskazuje, mówiąc. Z zestawień opublikowanych w Onecie wynika, że w ostatniej kadencji najwięcej razy mówili posłowie Platformy Obywatelskiej. Najczęściej też zadawali pytania. W głosowaniach zaś najbardziej gorliwie uczestniczyli posłowie PiS.
Oddanie głosu to też praca. Wydaje się też, że nawet bardziej nerwowa. Tutaj wygłupienie się może mieć gorsze skutki. Bo jak się zależy od skinienia palcem szefa partii?..
W Sejmie się mówi prawdę. Prawdą zaś jest to, co zgodne z rzeczywistością. Jej doświadczamy przy pomocy zmysłów, czyli jest taka, jaką postrzegamy. Prawdą zatem jest to, w co wierzymy, jeżeli oczywiście dajemy wiarę własnym zmysłom. Rzeczywistość możemy także poznać poprzez logiczne myślenie. I znowu kiedy wierzymy własnej głowie, mówimy prawdę.
Człowiek się nie wzdraga przed kłamaniem. Ba, cała natura na tym opiera swoją strategię przetrwania. Nie ma więc powodu, aby się z tego wyłamywał jakiś gatunek. Kłopot z głoszenia nieprawdy pojawia się wtedy, kiedy kłamstwo zostanie ujawnione. Wtedy niefortunny oszust zostanie albo pozbawiony posiłku, albo nawet pożarty przez odkrywcę lipy.
Tu więc chyba mamy powód, dla którego jedne ugrupowania są częściej reprezentowane na mównicy, inne rzadziej. Te pierwsze mniej się boją ujawnienia kłamstwa lub nie muszą tak bardzo oszukiwać. Te słabiej reprezentowane albo niewiele mają do powiedzenia, albo muszą wygłaszać kwestie, które są, nazwijmy to łagodnie, sprzeczne z ich osobistym rozpoznaniem rzeczywistości.
Jak się więc do tego wszystkiego mają oczywiste nieprawdy dobiegające z sejmowej mównicy? Tutaj mamy do czynienia albo z twórcami politycznej strategii, albo z jej oficjalnymi głosicielami. Wtedy też kłamstwo zaczyna nabierać cech broni. Ja kłamię, wiem o tym, ty też wiesz a ty i tak nie tylko mnie nie pożresz, ale i nie odepchniesz od spyży. Bo słuchacze nie reagują. Od nas słyszą, że są doskonali i w zamian traktują nas tak samo.
Na tym się właśnie zasadza przewaga populistów nad innymi partiami. To jak z tym płaszczem, co to go szatniarz nie wyda, a jego niefortunny właściciel i tak mu może naskoczyć. Kłamanie zaś to najcięższa praca, a ta musi przynosić proporcjonalne profity. Sprawiedliwość tego wymaga.
I to by było na tyle [Stanisławski].

sobota, 19 października 2019

Tynf+

— Ostatnio nagroda Nobla to się zdewaluowała, dostają głównie wszelkie wyróżnienia ludzie z lewackich środowisk, a szczególnie jak ktoś szkaluje Polskę, to jest nagradzany — tak były już senator PiS-u skomentował wczoraj międzynarodowe wyróżnienie Olgi Tokarczuk. Najwyraźniej wedle niego pisarka opisywała stosunki polsko-żydowskie w sposób odbiegający od jedynie słusznego.
W ogóle to nie tylko znajomość selektywnie traktowanej historii, ale też wycinkowe traktowanie faktów stanowi o specyfice niedawnych doniesień. Oto kończący się jednak umową brexit stał się powodem do przechwałek naszego premiera, utrzymującego pierwej, jakoby to wyłącznie polskie postulaty zostały spełnione.
Interesowna propaganda zawsze podaje jeden punkt widzenia, niezależnie od tego, czy operuje historycznymi czy aktualnymi doniesieniami. Zawsze bowiem stara się ludzi o mniej krytycznym usposobieniu przekonać do przyjmowania określonego z góry poglądu za słuszny. Najbardziej też prymitywne jej wydanie przedstawia fakty tak, aby w odbiorcach wyrobić poczucie zagrożenia przez jakiś potężny spisek. 
Rzecz dobrze też ilustruje zderzenie wypowiedzi Jarosława Gowina i Patryka Jakiego. — My jesteśmy Zjednoczoną Prawicą, nie powinniśmy mówić językiem Konfederacji. A taki język pobrzmiewa w wypowiedziach europosła Jakiego — mówi wicepremier. — Chciałbym tylko, aby na polskich uczelniach wyższych był choć fragmencik wolnościowo-konserwatywny, a nie lewicowa dyktatura — replikuje europoseł.
Aliści Mateusz Morawiecki później zgrabnie rzecz rozładował. Wyjaśnił oto, że to zapewne podanie na obiad polskiego kapuśniaku uczestnikom brukselskiego szczytu wprowadziło ich w tak dobry nastrój, że tym razem nie odprawili Brytyjczyków z kwitkiem.
Czyżby więc żart naszego premiera, w zestawieniu z wyścigiem dygnitarzy o słuszność i usunięciem wspomnianego senatora z list wyborczych ZP, świadczył o porzuceniu jednak praktyki manipulowania rzeczywistością przez część polityków dobrej zmiany? Świadczyłoby to o tym, że kłopoty rządzących ortodoksów są znacznie większe, niż by można było sądzić.
A swoją drogą poczucie humoru nie było dotąd najmocniejszą stroną dobrozmieńców. Warto więc odnotować kontrast między zachowawczym, namaszczonym argumentowaniem i żartem premiera.

piątek, 18 października 2019

Dwójłomność

— PiS, o ile jeszcze nie jest bankrutem finansowym, to już jest bankrutem moralnym i nikt nie zechce z nim wiązać swojej przyszłości” — tak mniej więcj Michał Kamiński skwitował wczoraj usiłowania przekabacenia opozycyjnych senatorów.
Niewrażliwość na dobrozmienną charyzmę dotyczy chyba nie tylko parlamentarzystów. Marian Banaś wrócił po urlopie do sprawowania obowiązków szefa NIK-u wbrew pogłoskom o swojej dymisji, znajdującym w mediach przekonanych propagatorów. Na wstępie oświadczył, że będzie bronił niezależności Izby. Będzie też siebie bronił przed oszczerstwami.
Głosiciele dobrej zmiany zaprzeczali niekorzystnym informacjom o prezesie NIK, jeszcze przed wyborami jawiącym się w medialnym obiegu. Opinia publiczna dotąd jest ekscytowana wizerunkiem jego upierścienionego rozmówcy. To nie przekonywało kierownictwa rządzącej formacji. Zatwierdzono nawet reorganizację kierownictwa Izby, zaproponowaną przez krytykowanego szefa i jego odejście na urlop przedstawiano jako modelowe.
Ostatnio jednak wyraziciele zawsze jedynie słusznej linii doradzają szefowi NIK dymisję, dodając sarkastycznie, że sam pracuje na własny wizerunek. Opozycja zaś, która poprzednio wskazywała na marność racji obozu władzy w tym względzie, teraz zaciera ręce. I ma powody. Większość bowiem sejmowa nie tai swego zaambarasowania sytuacją.
Rzecz zaś zmierza ku temu, że prezes NIK-u może swoje zapowiedzi o niezależności zrealizować jedynie poprzez ścisłe przestrzeganie procedur sprawowanych przez siebie kontroli. Te zaś mogą się okazać wielce niewygodne dla władzy. Dowodzą tego chociażby dotychczasowe raporty Izby o skutkach PiS-owskich reform.
Niezależność wcześniejszych beneficjantów jedynie słusznego poparcia ma już precedens. Sędzia, mianowany w wyniku dobrozmiennych procedur naprawczych, zaprotestował przeciwko postępowaniu prezes Trybunału Konstytucyjnego i zażądał jej dymisji.
PiS więc ponosi klęski. Chociaż przynajmniej hierarchowie Kościoła uważają, że zwyciężył. Pewnie dlatego, że Sejm przyjął uchwałę potępiającą "akty nienawiści antykatolickiej". Aliści znowu media weryfikują rzecz, wyciągając pedofilię duchownych. To zaś było zawsze traktowane jako ataki na wiarę.
W sumie mamy jedno wielkie zamieszanie, nad którym raczej nikt nie panuje, a które godzi w dobrą zmianę. Nic dziwnego, że coraz częściej się podnoszą głosy o słabnięciu “biało-czerwonej drużyny”. W końcu, jeżeli wewnątrz niej słuszność jest kwestionowana, jak tu mówić, że jest jedyna?

czwartek, 17 października 2019

Oczywistości

— Brak większości w Senacie to wynik tego, że cała opozycja nie szła uczciwie, każdy ze swojej partii, tylko wszyscy się połączyli — tak rzecz rozumie wysoko postawiony wyraziciel jedynie słusznej ideologii. Czyżby więc liczne afery dobrozmieńców nie wynikały z nieuczciwości? Wszak szli do nich osobno.
— Dzięki szybkiemu doskonaleniu wszystkich narzędzi produkcji, dzięki niezwykłemu ułatwieniu komunikacji, burżuazja wciąga w prąd cywilizacji wszystkie, nawet najbardziej barbarzyńskie narody — tak Marks i Engels formułowali zarzuty przeciw kapitalizmowi, który ich zdaniem szerzył nikczemną z natury cywilizację.
Jedno i drugie jest absurdalne. Pierwsze nawet niektórym pisowcom musi trącić szyderstwem ze zdrowego rozsądku. Drugie jest oczywistą kpiną z doświadczeń ludzkości. Póki się zatem nie wyzwolimy z pułapek ideologii, póty będziemy wciągani w polityczne wiry na takim właśnie poziomie.
Odporność zaś na demagogiczne argumenty charakteryzuje dojrzałe demokracje. Wschodzące łatwo popadają albo w ukrytą, albo w jawną oligarchię. W każdym wypadku następuje w nich rozwarstwienie dochodów. Tam gdzie jest ono najwyższe, mamy do czynienia z największą korupcją. Tam bowiem najwięcej się wybranym “po prostu należy”.
Tam też karmiony populizmem naród jest w imię swoiście rozumianej jedności usypiany nacjonalistycznymi hasłami i skłaniany do bałwochwalczego traktowania symboli. Nade wszystko zaś jest zniechęcany do zachodniej cywilizacji, nazywanej też cywilizacją śmierci.
Zawsze, gdy odrzucano “prąd cywilizacji”, rozwarstwienie dochodów stawało się największe. Wtedy też upowszechniała się nędza. Jak więc chcemy doganiać Zachód, nie możemy się wyrzekać jego cywilizacji. 
Wracając więc na nasze podwórko trzeba stwierdzić, że jak gowinowcy chcą uchodzić za konserwatywnych liberałów, nie mogą się jednoczyć z PiS-em. I to nie tylko dlatego, iż prominentni pisowcy traktują to jako nieuczciwe.

środa, 16 października 2019

Nienaturalność

Posiadacze organizmów z niską zdolnością do produkowania oksytocyny częściej prezentują dobrą minę do złej gry. Jest jednak znacznie gorzej. Niska zawartość rzeczonej substancji w ustroju powoduje też obniżoną zdolność odróżniania zła od dobra. Stąd zapewne wynika swoista odmienność reakcji tak uformowanych osób. Chyba to widać, jak się weźmie pod uwagę wypowiedzi dobrozmieńców, nie tylko tych  nie wybranych do nowego parlamentu.
Wczoraj się odbyło ostatnie posiedzenie Sejmu poprzedniej kadencji. Odebrano na nim przyrzeczenie nowej posłanki, która tym samym przestała posłować zanim tę czynność rozpoczęła. Zamieszanie jeszcze bardziej ilustruje sytuacja urlopowanego szefa NIK-u. Jedni powiadają, że w związku z wygraną PiS-u jest bezpieczny, inni że właśnie złożył dymisję.
Oficjalnie jednak dalej byczo jest. “Nie mamy bezwzględnej większości w Senacie, ale to wynika z tego, że my stosujemy pewne reguły, my byśmy mogli mieć co najmniej remis w Senacie, gdybyśmy chcieli wysuwać osoby, które z naszego punktu widzenia na to nie zasługiwały. Nasi polityczni przeciwnicy nie mają takich oporów, wysuwają osoby, wobec których formułowane są z poważnymi dowodami zarzuty karne” mówił najwyższy autorytet na konferencji prasowej.
Musi prezentować optymizm i deklarować, że sytuacja jest pod kontrolą. Robi to chyba na użytek frakcji Jarosława Gowina i Zbigniewa Ziobry. Ta ostatnia, wydaje się, stanowi przyczółek Radia Maryja w “biało-czerwonej drużynie”. Gowinowcy zaś tworzą liberalne jej skrzydło, niejako przeciwne.
Teraz jedni albo drudzy mogą pozbawić PiS większości, jeżeli zechcą opuścić Zjednoczoną Prawicę. Powstaje zatem sytuacja znana z lat 2005-2007. Zwłaszcza że nawet przed mediami nie tają swych ambicji. Wyraziciele dobrej zmiany na wyprzódki więc mówią o kompromisie, który ma znamionować obecną kadencję. Jakoś dotąd nie było go widać, nawet zdolności do jego szukania.
Nie ma więc rady. Koniecznie trzeba odnaleźć substancję, której posiadanie w organizmie wzmaga poczucie humoru. Tę dobrze będzie aplikować co bardziej namaszczonym ideologom. W końcu wiele już ingerencji w przyrodę przyniosło zbawienne dla niej skutki a brak dystansu do siebie u wielu osobników ludzkich powoduje ogromne straty środowiskowe.
W połączeniu zaś z niedostatkiem oksytocyny...

wtorek, 15 października 2019

Katharsis

Zaczyna się nowa kadencja i zaczynają się problemy. Główny tworzą niebaczne obietnice, z których się trzeba jakoś wyślizgać. Internauci donoszą już o pierwszych próbach. Rzecz jest niebagatelna, bo dotyczy tzw “piątki na sto dni”, krzykliwie obiecanej na konwencji wyborczej jeszcze 7 października. Wszystko w atmosferze zapewnień, że dobra zmiana dotrzymuje obietnic. Po tygodniu czołowy wyraziciel zwycięskiej partii twierdzi, że ich nie było.
Jeszcze gorzej rzecz wypada wobec urlopowanych, zawieszonych czy odwołanych osób, które są wiązane z aferami. Będą wobec nich musiały być wdrożone postępowania. Szczególnie kiedy dotyczą niebacznych, którzy w wyniku wyborów utracili immunitet. Nie pozostanie im nic innego, jak ujawnić okoliczności, wspólników itd. Przecież muszą się jakoś bronić. Teraz będą odpowiadali nie przed “obcą”, ale “własną” prokuraturą.
No i brak w Sejmie najbardziej wyrazistych głosicieli, czy zgoła twórców niektórych reform. Nie będzie więc filarów dotychczasowej konstrukcji “naprawy państwa”. Fatalnie to musi wpłynąć na gorliwość ich potencjalnych następców. Nikt się przecież ich wzorem nie zechce zapisać w pamięci wyborców, jako osoba niegodna poparcia.
W związku z niewielkim zastępem akolitów, otaczających czy zgoła zasłaniających Prezesa podczas wieczoru wyborczego robi się dziwnie. Nawet wobec zapewnień z najwyższych ust, że to uliczne korki uniemożliwiły niektórym dojazd. Czyżby już zaczęli ćwiczyć podróże bez policyjnej asysty?
No i nocne głosowania, to już przeszłość. Podobnie jak każda “nowa tradycja”. Nie mają Senatu, to i nie mogą liczyć na uniknięcie dyskusji. Kwestionowanie zaś praw mniejszości jest zawsze oznaką niskiej samooceny. To jak tu uwierzyć w ich pewność siebie? Ba, w całą tę ideologię. Gdzie tu jedyna słuszność?
Idzie więc zmiana i to wielkimi krokami. I chyba nie tylko obywatele ją odczują.

poniedziałek, 14 października 2019

Radości

No to sobie narobili. Będą musieli wypić nawarzone przez siebie piwo. Dowód bowiem znowu znajdzie to, co od dawna było wiadome. Keynesizm sprawdza się jedynie w warunkach wzrostu. Rozdawanie odebranych ludziom pieniędzy w czasie dekoniunktury nie tylko nie podnosi popytu, ale pogłębia kryzys, powodując inflację. I tego właśnie doświadczą nasi majsterkowicze. 
Na razie jednak mają powody do radości. Utrzymali władzę, nie będzie rozliczeń, mają sukces i nawet Prezes się o opozycji wypowiadał z łaskawą pobłażliwością. Ta jednak jest harda. Szczególnie w odmianie korwinowskiej, której zwolennicy skandowali złowieszczo, że pójdzie siedzieć, kiedy wymieniono nazwisko koryfeusza jedynie słusznej propagandy.
Na razie trwa jeszcze liczenie głosów. Już nie ma w PKW panów, którzy z namaszczeniem wypowiadali formalne komunały, potęgując niegdyś napięcie przed ujawnieniem rzeczywistych liczb. Teraz się to odbywa jakby mniej ceremonialnie. Możliwe też, że namaszczona celebra najbardziej banalnych zdarzeń zmniejszyła wrażliwość odbiorców, ale i tu widać wpływ nowych czasów.
No i teraz trzeba będzie znowelizować budżet, aby dotrzymać obietnic o trzynastych i czternastych emeryturach i innych takich wodorowych paliwach. To z kolei stanie w sprzeczności z rzekomym zrównoważeniem budżetu. Ale to już codzienność, czyli zupełnie inna sprawa.

piątek, 11 października 2019

Biesiadnictwo

Pij, pij, pij bracie, pij. Na starość torba i kij…[biesiadne].
— Przeszłość i przyszłość to nierzeczywistość. Teraźniejszość jest rzeczywista — tak mniej więcej postrzegają świat “pięknoduchy”, trwające ponad czasem. Bo też emocje można przeżyć tylko teraz. Nie można ich sobie wyobrazić, nie oszukując zmysłów. Prawdziwe bowiem jest to, co czujemy. Reszta to interpretacja. Dlatego po nas chociażby potop.
Nie tylko każdy narkoman się pod tym podpisze. Nie tylko każdy alkoholik. Chociaż oni też aby osiągnąć szczęście potrzebują jednak małpki czy innej kreski. Ich bowiem zażycie pozwala intensywnie przebywać w świecie, który czują. Prawdziwszym, bo postrzeganym dzięki dodatkowo uwrażliwionym zmysłom.
Pod tym się też podpisze zwolennik darowanego dobrobytu. On nie potrzebuje nawet używek, aby chwalić taki stan. Wystarczy mu zapewnienie o wiecznym utrzymaniu tej swoistej “ciepłej wody w kranie”. Warunkiem jest zachowanie władzy przez tych, którzy są zwolennikami porządku, obalonego przez twórców “okrągłostołowej zmowy”.
Bo to był dobry porządek. Oni w to wierzą a wiara przenosi góry. Zapewnia on plusy, jedność narodową i, co zawsze nęci, jedynie słuszną rację. Bo nasza świetlana przeszłość zapewnia nam prawo do wdzięczności świata, od którego ją odbierzemy, powstaliśmy bowiem z kolan.
Dlatego też jedynie słuszni propagandyści za nic mają twórczość artystki, która w Rzeczpospolitej Obojga Narodów dostrzega Żydów, na Ziemiach Odzyskanych cienie autochtonów, a w ogóle myśli, czyli nie zachowuje się jak modelowa kobieta z modelowej parafii. Jest niesłuszna. Najwyższy więc spec od słusznej kultury za zasługę sobie poczytuje, że nie czytał jej książek, za które otrzymała Nobla.
A czterogłowy potwór? Napiętnuje się, wykluczy, wypędzi czy jakoś tak. Bo jedność psuje, a bez niej ani rusz. Nie da się spokojnie biesiadować.

czwartek, 10 października 2019

Plusołapstwo

...tak by nam się serce śmiało
do ogromnych, wielkich rzeczy,
a tu pospolitość skrzeczy,
a tu pospolitość tłoczy,
włazi w usta, uszy, oczy… [Wyspiański]
Polska plus albo Polska minus, taki teraz mają mieć wybór mają Polacy. Dobra zmiana staje więc przeciwko wszystkim.
Wariant z plusem ma oznaczać wielkie programy socjalne. Na przykład 500+ i w rzeczywistości... powiększenie marginesu ubóstwa. Mieszkanie zaś plus, szkoda słów. Powiększenie sumy wolnej od podatku, śmiech na sali.
Wynikiem wyboru Polski plus ma też być zapewnione bezpieczeństwo państwa. W rzeczywistości są to odłożone w czasie zakupy sprzętu wojskowego. W dodatku za bajońskie sumy. Ale powstaje sztab wojsk amerykańskich, koordynujący ich ćwiczenia na naszych bezsprzecznie największych w NATO poligonach, odziedziczonych wszakże po Moskalach.
No i będą zajadłe kłótnie ze wszystkimi i o wszystko. Także z kobietami o tożsamość i z własnymi obywatelami o ich prawa. Podobno buduje to jedność narodową. Jeżeli się wyrzuci za granicę na przykład protestujących lekarzy a utyskującym pacjentom zamknie gęby, będzie. Komuna również taką miała. Ba, miała też stosowny Front Jedności Narodowej.
Najwyraźniej rzeczywistość się uparła, aby z drwić z dobrej zmiany. Jej wyraziciele opowiadają o aferach poprzedników, pozostając zapewne w całkowitej nieświadomości tego, co media wypisują o poczynaniach dobrozmieńców. Najprawdopodobniej nie odbierają niezależnych doniesień, bo a nuż ktoś ...doniesie.
Kwitnie bowiem proceder nagrywania, ujawniania, donoszenia. I to głównie nie przez media, a polityków lub jakieś dziwne figury. Dzięki temu szefostwo dobrej zmiany otrzymuje chyba przekazy spreparowane przez cmokierów. W przeciwnym wypadku by nie opowiadano tego, co słychać.
Zarzucono całkowicie dochodzenie do prawdy smoleńskiej. Wedle jednych przekazów pojawiła się już w zeszłorocznym raporcie podkomisji, wedle innych będzie w przyszłym roku. Ale nagłą śmierć jednego z byłych ministrów dobrej zmiany uznano za “nieprzypadkową”.
Byczo więc jest, tylko “pospolitość skrzeczy”. Wobec tego opozycja teraz już nie jest “elementem animalnym”. Awansowała i jest “czterogłowym potworem”. Plus zobowiązuje.

środa, 9 października 2019

Konkurs

Paryż wart jest mszy [Henryk IV].
Znowu przekonywał. Tym razem po polsku. Tym razem skutecznie. Posłuchał Radosława Sikorskiego, który krytykował jego angielszczyznę? Janusz Wojciechowski ponownie przekonywał europarlamentarzystów z komisji rolnictwa do swoich rolniczych kwalifikacji. Te zaś ma niemałe. Był w PSL-u. Teraz jest w PiS-ie, również głoszącym swoją ludowość. Okazuje się, że to wystarczy, aby wykwalifikowany sędzia i zawodowy polityk objął stanowisko wymagające znajomości problemów rolnictwa.
Tutaj zaś nie tylko dopłaty, ale na przykład GMO wchodzi w grę. Amerykanie się nie boją, że od spożywania genetycznie modyfikowanych roślin pokryją się listowiem. Polscy znawcy problemu — szczególnie jedna babcia, co by swoim kurkom nigdy “giemo” nie dawała — stanowczo oponują przeciwko taniej produkcji żywności, obchodzącej się mniejszymi dawkami nawozu, bo lepiej przyswajającej substancje glebowe. Ale nasz kandydat jest za rolnictwem ekologicznym, to zaś wyklucza ingerencję genetyczną.
Niedawno telewizję obiegły zdjęcia szpinaku, w którym zwierzęce geny przemodelowały liście tej nie lubianej przez dzieci rośliny w substytut kurzego mięsa. To wyczyn naszych naukowców. Może trzeba się cieszyć, że nie obejrzeli tego europarlamentarzyści. Mógłby się tu ujawnić babciopodobny wstręt do “giemo” i wtedy… kolejne wybuchy śmiechu, jak podczas poprzedniego przesłuchania? Chociaż może oportunizm by zwyciężył i odpowiedź by była zbliżona do tej, która poprzednio dotyczyła dopłat.
Tym razem padła jednak obietnica wyrównania w całej Unii dopłat do hektara. Tak czy owak okazało się, że dobra zmiana ma ludzi nie gorzej przystosowanych do sprawowania urzędów od jej europarlamentarzystek, słynących w Brukseli z milczenia. W dodatku stoi to w jaskrawej opozycji do skłonności ujawnionych przez rzeczone panie nad Wisłą.
Aliści ta właśnie powściągliwość nieźle obrazuje dobrozmienne wstawanie z kolan na forum unijnym. Tyle że nie przed Zachodem tu się klęczało. Może dlatego monotonne powtarzanie słów “od ostatnich ośmiu lat” powierzono w telewizyjnej debacie Marcinowi Horale. Także fakt, że taśmy z podsłuchu Sławomira Neumanna mają być tłumaczone i publikowane za granicą zakłóca jasność krajowego przekazu. Naganność donoszenia na Polskę też poszło w zapomnienie?
Dobra zmiana również się zmienia. Jak wszystko. Tylko czy na lepsze?

wtorek, 8 października 2019

Retoryka

Najładniejsze bajki są o tym, że byliśmy mali [Herbert].
“Ściema” to słowo ostatnio nabierające znaczenia. W polityce upowszechnili je partyjni działacze z typu tych, których próby upodobnienia się do młodzieży były podobnie udane, jak pożyczki mające skrywać świetlne zajączki, odbite od zakoli na skroniach, zaskakująco rozległych jak na udawany wiek.
Wtedy jeszcze nie funkcjonowało słowo roku 2017, “dzban”. Trudno więc było ich określić w tej samej konwencji. Aliści wianuszki dodatkowych podbródków, spośród których na świat wyglądało niejedno oblicze rzeczonych “młodzieńców”, sygnalizowały już rychłe pojawienie się wzmiankowanego neologizmu.
Aby się bowiem porozumieć, trzeba się posługiwać kodem, jednako rozumianym przez nadawcę i odbiorcę komunikatu. Więcej, aby być słuchanym, trzeba się upodobnić albo do słuchacza, albo do jego mentora. Jeżeli więc się chce mówić do młodzieży a ma się powierzchowność podtatusiałego konesera piwa spod wiadomego, otwartego również w niedziele sklepu, tym bardziej trzeba sięgać do slangu. 
Aby pozyskać słuchacza, polityk powinien mu przekazywać wieści, które nie są odbiorcy znane albo takie, które zrównoważą negatywne informacje o głosicielu. Wygłaszanie zaś stereotypowych twierdzeń nie wymaga uzasadniania. Są one odbierane jako prawdziwe, symbol bowiem zastępuje rzeczywistość.
Kiedy więc przeciwnicy przytaczają solidnie udokumentowane przykłady, w odpowiedzi wystarczy stwierdzić, że to “ściema”, a ich wyraziciel jest “ściemniaczem”. W najgorszym wypadku niezbyt uważny odbiorca wyniesie wrażenie, że wszyscy “ściemniają”, nie ma więc powodu do interesowania się polityką.
Jest w tym wszystkim paskudna pułapka. Jeśli do przaśnej powierzchowności dochodzi równie zgrzebna mowa, wyborca może łatwo zauważyć, że taki komplet cech nie odpowiada wizerunkowi kogoś z grona elit. Nawet tych nowych, ukształtowanych w wyniku dobrej dla nich zmiany.
Trzeba wtedy będzie stosować odmianę rzeczonego słówka. Wydaje się, że “autościema” byłaby nie od rzeczy. Ale to już może przy okazji kolejnych wyborów.

poniedziałek, 7 października 2019

Pustolat*

Wydaje się, że rzecz powinna być usankcjonowana. Przewodniczący pierwszej “Solidarności” by przedstawiał swój punkt widzenia wszystkim partiom, które przystąpiły do wyborów. Także kto i czym był jego zdaniem, kiedy “Solidarność” atakowano ze wszystkich stron.
Wtedy by był jakiś porządek. Nawet jeżeli do krytykowanego właśnie niegdysiejszego odłamu związku by należał też szef formacji, która teraz gości byłego prezydenta. A tak, tylko PO-KO czerpie z doświadczeń naszego noblisty. Od kiedy bowiem Lech Wałęsa wystąpił na konwencji Koalicji Obywatelskiej i pomógł jej w kampanii wyborczej, wszyscy na pewno chcą, aby jeszcze pomagał.
PiS zatem a i pewnie Lewica by na pewno chciały jego powtórnego wystąpienia na konferencji Platformy. Platforma bez wątpienia pragnęłaby, aby Przewodniczący osobiście wsparł PiS i Lewicę też. PSL też pewnie marzy o tym, by PiS doznał wsparcia od legendarnego przywódcy. I na pewno ludowcy mogą się spodziewać sprawiedliwej wzajemności.
Z braku jednak czasu, wszak kampania zmierza ku końcowi, inne formacje od KO-PO nie mają już wielkich szans. A przecież głos Przewodniczącego jest powtarzany przez wszystkie media.
Nie da się przeto nie zauważyć, że mamy do czynienia z istotnym niedopatrzeniem.
*Woźny Turecki w Kabarecie Olgi Lipińskiej.

niedziela, 6 października 2019

Nienasycenie

Bo wróg “Chce zdemoralizować, zepsuć, zepchnąć ze słusznej drogi naszą młodzież. Zaczyna się na pozór niewinnie – jaskrawy krawacik z nimfami, bujna fryzura w mandolinę, króciutkie spodenki, płaski kapelusik. Cóż w tym złego? Moda. Na Boga, czemuż by to nie można było nosić się na sposób amerykański? Od takiej właśnie mody wróg zaczyna swoją rozkładową robotę. Trudno przecież zacząć od razu od innych nieodłącznie związanych z amerykańskim stylem życia zwyczajów. Trudno jest bez odpowiedniego wprowadzenia kazać ludziom rabować, gwałcić tak jak to czynią w jasny dzień atomowe młodziki.”
Tak grzmiała komunistyczna prasa w 1954 roku. Bo rozpasanie Zachodu groziło wtedy jedynie słusznej drodze, wybranej rzekomo przez “lud pracujący miast i wsi” z postępową młodzieżą w awangardzie..
Teraz wróg się znowu ujawnił. Znowu w jedynie słusznej propagandzie i znowu na Zachodzie. Znowu też ukazał niemoralność. Nie tylko ideologię LGBT i gender, ale też stosunek do uchodźców i w ogóle obcych. Teraz nawet jest gorszy, bo jego zabiegi grożą nie tylko młodzieży, ale i naszym dzieciom.
Propaganda jest zawsze prezentacją jednego tylko punktu widzenia. Tego który posługuje się wspólnymi z odbiorcą symbolami, stereotypami, obsesjami. U nas wyraźnie widać w niej antyokcydentalizm, przetrwały jeszcze od osiemnastowiecznych nastrojów antyoświeceniowych, czasów carskich i wzmocniony przez komunę. No i wieczny jest sam kształt owego wroga, nieokreślony, dzięki czemu może czaić się wszędzie.
I rzecz dalej chwyta. Może dlatego, że jak jeszcze w 1946 roku pisał Gałczyński “Ja jestem Polak, a Polak jest wariat, a wariat to lepszy gość”. Dlatego też gorliwie kopie pod sobą wyobrażając sobie, że pod Zachodem?

sobota, 5 października 2019

Przejrzystość

Ujawnili taśmę sprzed dwóch lat z nagranymi słowami polityka opozycji. Nie dość, że się tam wyraża dorożkarskim językiem, to zapowiada, że partyjnego kolegę na stanowisku prezydenta miasta będzie bronił jak niepodległości. Formułuje też brzydką opinię o działaczach swej partii z jednego ze starych miast pomorskich. Ujawniający jednak sugerują, że to o wszystkich jego mieszkańcach. I zaczyna się jazda.
Nie ujawniono za to wystąpienia pokontrolnego NIK-u o “Stanie organizacji Krajowej Administracji Skarbowej”. Szefem KAS-u był wtedy obecny, ale urlopowany właśnie prezes Izby, którego swoiste koneksje niedawno również prezentowały media.
Pierwsze jest nagraniem prywatnej rozmowy, drugie urzędowym dokumentem, którego jawność gwarantuje prawo. Prywatne zaś znajomości urzędników również są ich prywatną sprawą. Mamy więc z tego wniosek, że jawność naszej sfery publicznej jest oparta na podsłuchach i nieformalnych raczej źródłach.
Działaczowi opozycji można jednak zarzucić tylko formę rozmowy. W przypadku rządowego rzecz dotyka też treści. Jakoś to drugie wydaje się bardziej ambarasujące.  
Aliści informacje urzędowe są u nas teraz tak intensywnie chronione, że się nie publikuje nawet dokumentów, których ogłoszenie jest obowiązkowe. I pomyśleć, że postulat jawności sfery publicznej był stawiany już w 1956 roku, przez ówczesnych reformatorów tamtej polityki. Również daremnie.
Urzędowe też publikatory fatalnie się w ludowej Polsce wyrażały o przeciwnikach politycznych. Najbardziej spektakularnie doświadczył tego Paweł Jasienica, którego ówczesny prezes rządzącej partii zaszczycił pomówieniem, osobiście rzuconym na partyjnym konwentyklu.
Zwolennicy więc tezy, że zmierzamy do Peerelu, mają chyba kolejne argumenty.

piątek, 4 października 2019

Nabuzywność

To było tak, że do właściciela sieci gazowej przyszedł Frankowicz i powiedział, że kupi od niego gaz, ale pod warunkiem, iż będzie zagraniczny. Bo tańszy. Dobrze, powiedział Sieciowiec, ale bierzesz na siebie ryzyko, jakie wynika z fluktuacji cen. Biorę, oświadczył Frankowicz i zawarli umowę, w której nabywca wziął też na siebie koszta zakupu gazu za granicą.
Po pewnym czasie zagranica podniosła ceny swego gazu i pogardzany przedtem krajowy stał się tańszy. Frankowicz tedy pobiegł do Sieciowca i oświadczył, że mu się odwidziało i teraz chce rodzimy gaz. Na to Sieciowiec odpowiedział, że nie. Zamówił bowiem dla Frankowicza paliwo za granicą i jak go stamtąd nie odbierze, to sam zapłaci kary.
Tymczasem po wsi rozchodzi się plotka, że Sieciowiec nie tylko w umowach zawarł niegodne zastrzeżenia, ale nawet wciska tani, krajowy gaz udając, że to drogi, zagraniczny. Jakiś przeto nabywca poszedł z tym do wójta. Ten zaś ma kłopot. Skarżący bowiem dostawał paliwo wedle ceny, na jaką się zgodził. Z drugiej strony Sieciowiec rzeczywiście mógł nie być w porządku.
Wójt się zatem udał do powiatu. Tam usłyszał, że umowy nie można zmieniać, ale można ją rozwiązać, gdyby się okazała oszukańcza. Tyle tylko, że wtedy odbierając późniejsze straty Frankowicz musiałby Sieciowcowi oddać początkowe zyski. Za każdym więc razem wójt musi to osobno rozstrzygać.
No i radują się adwokaci nabywców obcego gazu, bo proces odszkodowawczy trzeba będzie dobrze przygotować. Z tych samych powodów prawnicy Sieciowca są w dobrych humorach.
A władza, która najpierw zapowiadała, że jak się usadowi na stołkach, to skończy z mniemanymi bezeceństwami Sieciowca, ma teraz pasztet. Bo jak Sieciowiec splajtuje, w ogóle nie będzie gazu i mieszkańcy wsi ją wywiozą na taczkach. Jak zaś gmina na siebie weźmie skutki zamieszania i pokryje wynikłe zeń straty, braknie jej na patriotyczne ławki i inne takie plusy.
Medycy zaś muszą żałować, że zdrowie to nie gaz. Wtedy by mogli oferować końskie na przykład, a mizantropi by biegali do wójta, że lepsze było tylko w młodości. Potem już dostawali chyba to drugiego sortu i dlatego stale ich boli w sobie.
Ale wtedy też by prawnicy mieli zajęcie. Chociaż medycy mieliby przynajmniej wrażenie, że ich ktoś słucha. Bo dotąd, to jakby nie bardzo.

czwartek, 3 października 2019

Kwantyfikatory

Jeżeli, jak po analizie natury czasu twierdzą ostatnio fizycy, teraźniejszość jest w równym stopniu kształtowana przez przeszłość i przyszłość, to jakie następne zdarzenia kształtują obecną preześną aktywność? Przecież niedługo po niegdysiejszych wyborach, poprzedzonych chowaniem się w cieniu, z jego ust padały słowa o zdradzieckich mordach i kanaliach.
Jaka przyszłość kształtuje obecne zamykanie kolejnych oddziałów szpitalnych z braku lekarzy? I to po czterech latach jakoby najlepszych w historii rządów, sprawowanych w dodatku w warunkach światowej prosperity gospodarczej.
Co z przyszłości decyduje o tym, że obecnie już nie tylko media, ale i posłowie nie są w stanie wyegzekwować informacji, należnych ogółowi z mocy prawa? Przecież dobra zmiana się niczego nie boi. Ambarasująca więc przyszłość może paraliżować jej obecną odwagę?
Co, jeżeli nie przyszłość powoduje, że pozostaje na urzędzie urlopowany wprawdzie dygnitarz, sprawujący funkcje kontrolera najważniejszych zdarzeń, decydujących o stanie finansów państwa? Wszak jego kryształową czystość mocno zakłóciły nie tylko medialne przekazy, ale też jego własne wyjaśnienia.
Ktoś przywiązany do wszechobecnej sprawiedliwości, narzucanej przez zaświaty mógłby twierdzić, że mamy właśnie do czynienia ze spontanicznie powstającą okazją do ekspiacji. Może.
Teraźniejszość jest jednak średnim efektem najbardziej prawdopodobnego stanu, warunkowanego zarówno zaszłościami, jak i następstwami. Może to być jednym z powodów cykliczności przebiegu zjawisk ciągłych. Jeżeli więc dotąd nam się wszystko udawało, najwyższy czas, aby się tendencje odwróciły.
Powstaje tylko pytanie, co się odwróci. I jak?

środa, 2 października 2019

Mniemańcy

Wiara w tajemne siły, starające się wyzuć prawowiernych z ich tożsamości, jest zawsze powszechniejsza wśród zagrożonych grup społecznych i narodowych. W świecie niepewności są one szczególnie liczne. Kiedy więc się tam chciało powiększyć poparcie, zawsze demonstrowano wstręt do odmieńców. Zawsze bowiem im właśnie przypisywano skłonność do wysługiwania się antynarodowym spiskom.
U nas, kiedy zabrakło Żydów, na miejscu wrogów narodu w jedynie słusznej propagandzie pojawili się uchodźcy, LGBT, wcześniej gender, a teraz już wszyscy ci, którzy nie są katolikami. Tacy bowiem to liberałowie, czyli osoby dążące do rozwiązłości tak bardzo, że chcą sankcjonować grzeszne związki pod pozorem konieczności poszanowania praw człowieka.
Oni rzekomo nie tylko doprowadzili państwo do ruiny, ale uratowali komunę przed klęską, przeobrażając ją w łże-elity, którym to teraz dopiero odebrano miliardy z afery VAT, przekształcając w 500+. One zostaną więc zastąpione przez nowe kadry, powstałe poprzez... nie wiadomo co, ale może gospodarczą lustrację?
A że po drodze do pomyślności pojawiają się jakieś niepomyślne incydenty, to są wedle oficjalnej propagandy wyjaśniane natychmiast i władze reagują na nie modelowo. Nieświadomość zaś łajdactw popełnionych przez podwładnych, którą wtedy funkcjonariuszom zarzucają media, wynika z ich krystalicznej czystości. Przecież nierzadko są fachowcami starej dobrej daty. A w ogóle to dziedzictwo po poprzednikach.
Ostatnio wedle znanego wyraziciela dobrej zmiany jacyś odmieńcy zbałamucili młodzież, która wystąpiła przeciwko emisjom CO2. A to przecież gaz życia. Trzeba będzie sprawdzić “komu to służy i kto za tym stoi”. Bo jak nam odbiorą dwutlenek węgla, to co nam pozostanie?
Losy zaś podkomisji smoleńskiej pokazują perfidię i możliwości rzeczonych spisków. Trzy wybuchy, które ich agenci spowodowali w prezydenckim samolocie, nie były przez nikogo słyszane. Rzecz jest tak skutecznie skrywana jak broń elektromagnetyczna, od lat podobno stosowana przeciwko narodowi polskiemu.
Nic przeto dziwnego, że Prezes wyznaczył jedynie słuszny wyróżnik jedynie słusznej przynależności do narodu. Bo obcy niech u siebie decydują o tym, co słuszne. Mają przecież chyba swojego prezesa.
I to by było na tyle [Jan Tadeusz Stanisławski. Profesor mniemanologii stosowanej].

wtorek, 1 października 2019

Masa

Jak dobra zmiana przyjmie postulaty ludowładztwa głoszonego przez Pawła Kukiza, czyli odda państwo tłumowi, to on zrezygnuje z polityki. Jak nie, pan Paweł będzie nadal politykował, mimo że woli muzykowanie. To ultimatum ujawnia całą sprzeczność, tkwiącą w duszy naszego modelowo oburzonego.
Przecież autokracja stoi dokładnie po przeciwnej stronie anarchii. Lud, który wbrew wielu pozorom nie jest głupi, nie zamierza sięgać po władzę. Poważna jego część woli się niczym nie kłopotać, a u steru mieć zdaną na swą łaskę formację. Ta bowiem, dla utrzymania poparcia, rozda wyborcom pieniądze, których potem brakuje szkolnictwu czy innej ochronie zdrowia. Aliści decyduje też za ludzi. Oni więc w zamian nie poprą postulatów niewczesnego obrońcy ich niechcianej samodzielności.
Natomiast władzę tłumu widać w poczynaniach “Ruchu żółtych kamizelek”. Rzeczywiście jest ona niewrażliwa na żadne wpływy. Nie można z nią bowiem niczego wynegocjować, nie ma żadnych struktur, kierownictwa i jedyne czego chce, to jak już wcześniej u nas Krzysztof Kononowicz “żeby niczego nie było”. Ale nic to rzeczywiście pustka, jak niektóre rodzaje muzyki, mimo wrzawy jaką powoduje.
Stratedzy dobrej zmiany mieliby więc powody do zadowolenia, gdyby kukizowcy działali osobno. Wtedy ich głosy by były warte tyle, ile kosztuje papier wykorzystany na popierające ich karty wyborcze. Ale ludowcy okazali się jak zawsze praktyczni i przyjęli naszych anarchistów pod swoje skrzydła, powiększając w ten sposób nieco swój elektorat.
Realizm zaś panakukizowego ultimatum wyraża się też stopniem możliwości zamiany na niszczenie tego, co się nazywa nachapaniem. Przecież dobrozmieńcy są również pragmatyczni. To i na pewno pan Paweł pozostanie w polityce. I bardzo dobrze. W końcu sztuce też się coś należy.