Liczba wyświetleń w zeszłym tygodniu

piątek, 31 sierpnia 2018

Powściągliwość

Postawiono zarzuty wójtowi i sekretarzowi gminy w Bielicach. Sąd ich nie aresztował. Nikt jednak nie pomyślał, co się stanie, kiedy dwie najważniejsze osoby w urzędzie stracą kompetencje. A zabrakło pieniędzy nie tylko na wypłaty dla gminnych pracowników, ale również dla osób pobierających świadczenia z programu 500+. Nie ma już co mówić o tych, którzy by chcieli otrzymać nagrodę za “dobry start” czyli 300+.
Nie ma bowiem nikogo, kto by mógł podpisać bankowe dokumenty. Nie wyznaczono komisarza. W sumie więc poszkodowanych jest nie kilku gminnych urzędników, lecz razem z nimi pięćset osób. PiS-owska administracja wykazała właściwą sobie przezorność.
Władysław Frasyniuk, który się przedstawił jako Józef Grzyb policjantowi, pytającemu o jego personalia, kiedy w czerwcu ubiegłego roku blokował smoleńską miesięcznicę, został przez sąd uniewinniony od zarzutu próby wprowadzenia funkcjonariusza w błąd. Policjant bowiem nie uwierzył, czyli w nie dał się zwieść szyderstwu, a za nieudaną próbę okłamania władzy nie ma u nas paragrafu. Policjanci przecież są u nas bywalcami. W Szczecinie na przykład pracują stołeczni funkcjonariusze. Nic dziwnego, że się nie biorą na byle lipę.
Na sandomierskie spotkanie z premierem przybyli rolnicy, którzy podczas wyborów głosowali na PiS. Nie dopuszczono ich do innych uczestników spotkania, zebranych na placu przed ratuszem, przywieźli bowiem trumnę z przyczepionym do niej świńskim ryjem. Chcieli tak pokazać dręczące ich problemy z zarazą ASF i klęską urodzaju na czele. Kiedy odprawieni z kwitkiem dali wyraz goryczy poprzez uruchomienie klaksonów, dostali mandaty za zakłócanie publicznego zebrania.
Wiceminister wraz z biskupem otworzył nową halę produkcyjną zakładu karnego w Czerwonym Borze. Na uroczystości towarzyszącej ceremonii wystąpiły młodziutkie cheerleaderki w czerwonych – a jakże – wielce skąpych strojach, dając zebranym znacznie bardziej atrakcyjny pokaz niźli niegdysiejsze konfetti, zrzucone na dygnitarzy z helikoptera. Media pokazują bardzo wymowne zdjęcia z obchodów.
Wszystko znakomicie ilustruje zarówno kompetencje, jak i słowność (rozmawiamy z Polakami) oraz skromność naszych władz – zrezygnowano wszak tym razem z użycia helikoptera. No i media donoszą, że jeździ już ponad milion samochodów elektrycznych. Nie u nas. W Europie. Ale to też my, czyli znowu sukces.
Tylko ci totalniacy. No i niecierpliwość beneficjantów dobrej zmiany. Taka gmina, chciałoby się rzec.

czwartek, 30 sierpnia 2018

Poślizgi

„Polityka faszystowska chce zastąpić prawdę mitem. Przekształca system edukowania w system metod gloryfikowania ideologii i dziedzictwa tradycyjnie rządzącej klasy.”[Jason Stanley. Za prof. Matczakiem]
Można pomyśleć, że kupili całą stocznię od Ukraińców, aby na jej murze miejscowy działacz mógł się wykazać przez zawieszenie tam pamiątkowej tablicy z uniżoną inskrypcją, w istocie ośmieszającą Prezesa. Rzecz zaś wynika z tego, że w biało-czerwonej drużynie wrze i zapomniani apologeci próbują przypomnieć swoje oddanie. Doniesienia są bowiem wielce prowokujące, a nie wszyscy tam równo ulegają ideologii.
Po pierwsze więc wielu widzi, że promowana przez rząd energetyka oparta na węglu – brudne paliwo – skutkuje nie tylko wysokimi cenami energii, ale również kosztami ponoszonymi na leczenie osób zatrutych smogiem, odbudowę zniszczonych budowli, korodowanych przez kwaśne deszcze oraz utratę plonów z powodu zakwaszenia gleb. Smog zaś obniża sprawność intelektualną wdychających go ludzi. Jedynie koszta zdrowotne stosowania węgla ocenia się w raporcie opracowanym dla Ministerstwa Przedsiębiorczości i Technologii na co najmniej 12,8 mld. euro rocznie. Liczba przedwczesnych zgonów sięga dziewiętnastu tysięcy w jednym roku.
Prowadzoną zaś modernizację kraju najlepiej charakteryzuje zatrudnienie przy budowie odcinka drogi szybkiego ruchu firmy, już wcześniej wykluczonej z przetargu za gigantyczne opóźnienia i niedoróbki w poprzednich pracach. Dwa zbudowane przez nią wiadukty autostradowe trzeba było rozebrać z powodu błędów wykonawczych. Jeżeli ktoś jest gotów tłumaczyć to jednostkowym wypadkiem, to powinien prześledzić chociażby historię zakupów nowego sprzętu dla naszej armii.
W tej sytuacji zapowiadany strajk służby więziennej, niedawne odwołanie prezesa Polskiego Radia, zablokowanie Ursusowi korzystnego kontraktu w Afryce, trzecia z kolei prezesura technika rolnictwa w coraz bardziej znaczących firmach skarbu państwa nie ma już dodatkowego znaczenia dla niniejszego wywodu.
A czołowi politycy PiS-u zajmują się albo łajaniem opozycji, albo wynoszeniem pod niebo rzekomych zasług swojego prezesa. W tej sytuacji nic dziwnego, że pretendenci do ich miejsca chwytają się nadzwyczajnych przedsięwzięć, aby na siebie zwrócić uwagę. Ale żeby od razu kupować do tego stocznię? No i te konotacje!!!
Tym razem jednak też przedsięwzięcie spaprano. Za wcześnie ujawniono zamiar i Prezes rzecz zablokował. Gdyby tablica zawisła, nie miałby wyjścia, musiałby chwalić. Znowu więc te media i totalniacy. Wciórności.

środa, 29 sierpnia 2018

Bufory

Mamy konsekwencje obniżenia wieku emerytalnego. Nędzne emerytury z ZUS-u zostaną uzupełnione Pracowniczymi Planami Kapitałowymi. Jest to fundusz, żadne tam OFE, broń Boże, który będzie inwestował zgromadzone przez pracowników pieniądze. Wedle minister finansów będzie to “bufor w postaci krajowych zasobów finansowych”. Bufory dotąd były na kolei i… właśnie. Teraz będą też w finansach.
Kiedy się właściciele zgromadzonych tak pieniędzy odpowiednio zestarzeją, otrzymają dożywotnie renty. Ktoś, kto przez czterdzieści lat pracy osiągał średnie wynagrodzenie, będzie miał dodatkowo 1700 złotych. Jeżeli zaś tego nie zechce, to przekaz tu jest niejasny. Chyba będzie sobie mógł odebrać dwadzieścia pięć procent zgromadzonej sumy “bez obciążenia podatkowego” lub siedemdziesiąt pięć procent “z obciążeniem podatkowym”. Tak to nazwała pani minister, relacjonująca rzecz w TV. Co to znaczy? Nie bardzo wiadomo.
Ile można stracić? Dwa do czterech procent swojej pensji brutto odda funduszom pracownik (odejmie się od wypłaty netto, zmniejszając ją przeciętnie o 70 złotych) drugie tyle dołoży pracodawca i państwo dorzuci 250 złotych opłaty powitalnej (były już paczki powitalne) oraz tyle samo dołoży co roku. W ciągu dziesięciu lat fiskus przeznaczy na to 35 do 40 miliardów złotych.
Tych pieniędzy nie przejmie państwo. W życiu. Chociaż składki gromadzone w Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, zapewniającym wypłatę wynagrodzeń pechowcom zatrudnionym w bankrutujących firmach, zostaną przeznaczone na świadczenia przedemerytalne, wynagrodzenia młodocianych oraz lekarzy stażystów. Czyli mówiąc kolokwialnie poszły się bujać. Kiepsko to rokuje dla przyszłości rzeczonych PPK.
Okazuje się zatem, że Polacy będą z łaski PiS-u pracowali krócej, ale za to mniej będą zarabiać. Jak ich bufory dotrwają do właściwego czasu, czyli jak się nie pojawią ważniejsze wydatki, to pewnie składający odbiorą sobie z tego ćwiartkę swego bogactwa lub trzy, ale wtedy chyba opłacą podatek. W końcu państwo do tego interesu dokłada również ćwiartkę... tysiąca rocznie.
Rzecz żywo przypomina internetową zabawę w testowanie rozsądku. Po włożeniu 700 złotych do odpowiedniej szafy, można sobie z niej odebrać 500+. Tyle tylko, że nawet tam odzyskiwana kwota jest większa od ćwiartki wkładu. Bo gdyby indywidualnie w banku gromadzić na najgorszych lokatach swoje składki emerytalne, bez pomocy sztabów urzędniczych uzyskałoby się znacznie większą emeryturę od tej, którą ZUS zapewniał przed reformą i deformą emerytalną.
Ale rzeczywistość często przekracza fantazje prześmiewców. Zwłaszcza u nas.

wtorek, 28 sierpnia 2018

Miś

Wicepremier twierdzi, że kiedy Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wyda orzeczenie niezgodne z marksistowskim pojmowaniem demokracji, gdzie doraźna większość ma prawo ignorować Konstytucję, Polska może go nie uznać. Innymi słowy może złamać Traktat Lizboński i wykluczyć się z Unii. Integracja zdaniem rzeczonego wicepremiera i tak nie przetrwa, najwyżej jako Europa ojczyzn, czyli państw, które ...nie dotrzymują umów międzynarodowych. Najbardziej więc typowym członkiem takiego tworu byłaby tu Rosja, wraz z jej aneksjami w Gruzji i na Ukrainie.
Wiceminister oświadcza, że był to prywatny pogląd wicepremiera, ale uchyla się od pytań o zamiary rządu wobec oczekiwanego orzeczenia Trybunału. Członek nowego KRS-u zastrzega, że gdyby TSUE nie odniósł się do czynności jego Rady, nie będzie powodu do rozstrzygania problemu jej podporządkowania się wyrokowi. Protagonista zaś dobrej zmiany w sądownictwie z groźną miną zapowiada, że reakcja rządu będzie adekwatna. Mamy więc różne możliwości, ale żadna nie zapowiada podporządkowania się wyrokowi.
Jak to wygląda w biznesie? Tutaj pewną część unijnych dotacji oddajemy, bo obdarowani nimi przedsiębiorcy popełniają drobne błędy w ich pozyskiwaniu. Takie, na które wedle Gazety Prawnej brukselscy kontrolerzy by nie zwrócili uwagi. Nasi jednak zwracają i za karę obcinają sprawcom fundusze. Przykładem jest skutkujący obniżeniem dotacji zarzut, że przedsiębiorca nierówno traktuje kontrahentów, dopuszczając składanie ofert również za pośrednictwem Internetu. Wtedy bowiem ci, którzy z niego nie korzystają, muszą zdążyć do końca pracy biuralistów przyjmujących zgłoszenia, posiadacze zaś komputerów mają czas do północy.
Obok zatem pedantycznego formalizmu dołów mamy szeroki wachlarz możliwości postępowania polityków, którzy jak widać także w stosunkach międzynarodowych zamierzają wybiórczo stosować prawo. Nikt nie lubi pedantów, ale niezależnie od irytującej, czynowniczej często powierzchowności i nudnego obejścia ich skrupulatność gwarantuje porządek. Przyroda przecież, piękna, pachnąca i bogata toleruje koprofagi, bo bez nich by nie przetrwała, zatruta odchodami.
To właśnie pedanci, obleczeni w niemodny i kiepsko dopasowany przyodziewek (trzeba oszczędzać) siorbiąc beznamiętnie cienką herbatkę (mocna szkodzi) poprawiając zarękawki skrupulatnie wyliczą na kogo i ile wypada zwrotu unijnych kar, jakie na nas spadną, kiedy się nasza władza wypnie na wyrok TSUE. Bo przecież podatnicy się nie zgodzą na to, aby z ich daniny płacono za butę polityków.
Buńczuczne stwierdzenie typu “nie mamy twojego płaszcza i co mi zrobisz” uchodzą jedynie w komediach, może w kiepskich knajpach, ale nigdy w kręgach ludzi szanujących własną godność.
Będą więc dymisje na górze albo...

poniedziałek, 27 sierpnia 2018

Władza

Tam cyrk tyranów opętany, 
Tam władzy gniją lewiatany, 
Tam sobie siebie użyj bracie! 
Tam płonie Rzym! 
Tam Chamów Syjon! 
Biesy odwetu na sabacie… [Tuwim]
Co głosi PiS jest polskie, niekomunistyczne, suwerenne. Czego nie głosi, jest obce, komunistyczne, niesuwerenne. Ponieważ PiS co jakiś czas głosi coś zupełnie innego, wszystko się staje komunistyczne lub niekomunistyczne, polskie lub zgoła chińskie, a w ogóle suwerennie niesuwerenne.
W rezultacie nie ma u nas sporu między politycznymi opcjami. Jest pomiędzy demagogami i resztą świata. A ponieważ rządząca partia jest zależna od tych, których pani Staniszkis nazwała ośmielonym lumpiarstwem, dyskurs ma swoistą specyfikę. Ono bowiem nie uznaje innych środków walki politycznej od wyzwisk.
Kiedy więc wykształciuchy się oddają zawiłym rozważaniom ekonomicznym, prawnym, historycznym, logicznym, jedynie słuszna partia mówi jasno: złodzieje, zdradzieckie mordy, kanalie, komuniści, szczyle. Lumpiarstwo się raduje, to nie ono tym jest razem lżone, elity się obrażają, bo obelgi nie przystoją porządnemu człowiekowi.
To zaś przynosi PiS-owi popularność w sondażach. Oko.press dowiodło, że kiedy by powstały dwa bloki opozycyjne: centroprawicowy i lewicowy, dobra zmiana by nie miała szans na większość. PO już się połączyła z Nowoczesną. Lewica jednak jest rozbita. A bardzo pragnie się dostać do Sejmu. W przeciwnym wypadku zamrze gdzieś na obrzeżach polityki, bez dotacji, dostępu do mediów, czapkujących petentów.
Nie wszyscy lewicowi politycy dostrzegają szansę w konfrontacji z PiS-em. SLD doświadcza nielojalności postpezetpeerowskich oportunistów, którzy albo już sobie indywidualnie uwili gniazdko u konkurencyjnych posiadaczy wiedzy o procesach historycznych, albo o to zabiegają.
Młodzież z Razem jest bardziej solidarna. Nie zważając na fakt, że ortodoksi dobrej zmiany nawołują do delegalizacji ich partii za propagowanie komunizmu, chcą nawiązać oficjalną współpracę z PiS-em. Dał wszak 500+ i wolne niedziele oraz wyrywa się z neoliberalnej Unii. Ma więc wspólny program z razemowcami. Co się zaś tyczy sądownictwa i innych taki rzeczy, to się da kaczystów okiełznać. Przecież się cofnęli przed protestami w sprawie zaostrzenia aborcji.
Ciekawe co na to PiS, ale jakoś tak się dzieje, że o naszych klęskach po wojnie przesądzali ci, którzy się podawali za lewicowców lub nimi byli. Chyba nic się w tym względzie nie zmieniło, znowu więc nasz los zależy od wyznawców jedynie słusznej ideologii. A ideały?
Przecież władza, to jedyna boska rzecz dostępna człowiekowi, warta więc jest każdej ceny.

niedziela, 26 sierpnia 2018

Egalitaryści

Erich Fromm odczytał w starożytnej literaturze i odwiecznych mitach podświadomą tęsknotę ludzkości za matriarchatem, zapisaną tam w symbolicznym języku. Miał to być czas całkowitej równości wszystkich ludzi objętych matczyną miłością. Patriarchat, który go potem zastąpił doprowadził do budowy społeczeństwa hierarchicznego, konkurującego o dobra, pełnego przemocy. Odkrycie Fromma było jednym z bodźców dla naukowego socjalizmu. Jego głosiciele uznawali kapitalizm za paternalistyczny twór, utrzymywany siłą przez jego beneficjantów wbrew naturalnym dążeniom człowieka.
Komunizm, rzekomo ideał matriarchalnej równości doprowadził do wymordowania z górą setki milionów ludzi mniej równych i doprowadził do materialnej i moralnej nędzy znacznie większej liczby ludzi. Demokracja liberalna, która wyewoluowała z kapitalizmu stała się modelem ustrojowym zachodniego świata i głównym przedmiotem propagandowych ataków “matriarchalnego” a w znacznej mierze komunistycznego Wschodu.
Teraz też każda recepta na szczęście ludzkości zawiera w sobie postulat równości wszystkich. Jest on wdrażany różnymi metodami, najczęściej jednak poprzez eliminację odmieńców, także fizyczną, bo psują radość oglądania pożądanej jednakowości. Wszak taki stan jest idealnie symetryczny, a właśnie symetria jest pięknem idiotów.
Ostatnio chyba następuje modyfikajca rzeczonego łże-matriarchatu. Kiedy bowiem Gazeta Wyborcza prezentuje dowody na wkraczanie socjalizmu do Ameryki, nasz protagonista dobrej zmiany w świecie prawa proponuje wystąpienie Polski z europejskiej sieci rad sądownictwa, zanim owa nas stamtąd wyrzuci. Byłby to kolejny krok do polexitu, wystąpienia ze wspólnoty równych państw, o czym przedwczoraj wspomniał Leszek Balcerowicz, mówiąc o winie tych, którzy łamią Konstytucję.
W sytuacji, kiedy matriarchat wkracza do USA, my konsekwentnie stajemy się państwem, które swą wielce patriarchalną odmienność wyraża tym, że rzuca wszystkim wyzwania. I to ma sens. Nikt się przecież nie pokwapi, aby sobie podporządkować tak absurdalną społeczność. Przecież współczesna technika pozwala bez trudu omijać przeszkody stawiane przez góry czy morze, Nord Stream jest najlepszym dowodem. Świat może sobie już pozwolić na tolerowanie w swoim środku ekstrawaganckiej dziury, zamieszkałej przez “suwerena”, rozpieranego poczuciem swojej potęgi niczym przyodziewek brzuchem dobrodzieja.
Aliści tradycyjnie dla naszych politycznych majstrów takie postępowanie zawiera w sobie nieprzezwyciężalną sprzeczność. Bo jego poparcie jest możliwe tylko dzięki głoszeniu równości, nieznośnej dla paternalistów. Przede wszystkim jest ona wrogiem ideologii, która aby w ogóle istnieć, musi mieć nierównych do eliminowania.
Uff... Może więc nie zdążą nas wyprowadzić z Unii, zanim się ostatecznie zaplączą we własne nogi.

sobota, 25 sierpnia 2018

Wysiłki

Zwolniono specjalistę od koni, co to tak się wczuł w swoją przypisaną mu przez partię specjalność, że aż sam zaczął kopać. W porcie szczecińskim nasila się protest “Solidarności”, obecnej, która nie może się pogodzić z dobrą zmianą w nabrzeżach przeładunkowych. Ich dzierżawy są wypowiadane wedle kryteriów pozostających całkowicie poza zasięgiem rozumienia osób obeznanych z branżą. Protestujący zapowiadają, że sprowadzą do Szczecina pół Polski, jak się nie dogadają. Poza tym protestuje “Solidarność” oświaty, ratownicy medyczni domagają się podwyżek i zapowiadają strajki, rusza cała fala niezadowolenia.
Najgorzej jednak, że czekają nas podwyżki cen energii, bo węgiel jest coraz droższy, a nasza energetyka nie dopracowała się sposobów na wykorzystanie alternatywnej energii. Dopiero teraz się zaznaczył sygnał odwrotu od prześladowania wytwórców energii odnawialnej. Jeszcze w dziewięćdziesiątych latach minister ówczesnego Porozumienia Centrum ustanowił koncesje i taryfy na obrót energią. W wyniku tego im wyższe są koszta jej pozyskiwania, tym więcej zarabia sprzedawca. Rzecz zupełnie niepojęta w każdej gospodarce, co dopiero rynkowej. Tego jednak nie likwidują.
Wydaje się przecież, że władza ma sposób na kłopoty. Energetykę zawierzono Matce Boskiej. Wcześniej chyba cały rząd albo państwo. Nawet łódzkie włazy kanalizacyjne są święcone przez księży. Rzecz jest dosyć ambarasująca wobec skłonności naszych polityków do szukania przyczyn klęsk, które spowodowali albo w postępowaniu poprzedników, albo, jak to ostatnio obserwujemy w końskiej branży, w działaniu niefortunnych pomocników, którym zawierzyli to, co uważali za cenne.
Modę poniżania poprzedników pochwycili już nawet kandydaci niszowych ugrupowań na prezydentów dużych miast i opowiadają z przejęciem jak to je wydobędą z tej samej ruiny, w której też rzekomo była kiedyś Polska. Chociaż z pretendentami nie jest najlepiej. Jakiś ważny kandydat do czegoś nie mniej ważnego miał już wcześniej jako świadek zaniki pamięci, bo spadł był z fotela.
Czas wyborów powoduje mobilizację wszelkich środków, służących do zdobycia poparcia. Charakterystyczne, że niektórym służą one głównie do przekonywania ludzi nie tylko słabo zorientowanych w rzeczywistości, ale również niezbyt lotnych. Ciekawe czy tak traktujący swoich wyborców epigoni niegdysiejszego głosiciela konieczności sprawienia, aby “nic nie było” zdobędą jakieś poparcie? 
Protestujący zaś związkowcy kierują swoje pretensje do rządzącej obecnie formacji, niezależnie od tego na kogo ona zrzuca swoje niepowodzenia. Tak by wyglądał polityczny bumerang z Nowej… Irlandii?

piątek, 24 sierpnia 2018

Dowód

Niebawem zostanie uchwalony kolejny podatek, od wyprowadzki. Każdy kto zechce przenieść swoją firmę za granicę, zapłaci fiskusowi dziewiętnaście procent jej wartości. Tak postępują państwa rozwinięte, które chcą jednak zatrzymać u siebie własny kapitał. Państwa rozwijające się są zainteresowane w jego pozyskaniu. Dlatego nie stawiają kapitalistom żadnych przeszkód w korzystaniu z własnych pieniędzy, nade wszystko zaś nic nie mają przeciwko wywożeniu zysków za granicę.
My nie jesteśmy państwem rozwiniętym i niebawem też przestaniemy być państwem na dorobku. Kończy się bowiem światowa koniunktura. Nie mamy żadnych zapasów, te przecież rozdaliśmy. Nie możemy też pożyczać, bo ostatnio nie inwestowaliśmy w przemysł i nie zarobimy na spłatę kredytów. I tak zresztą jesteśmy zadłużeni po granice wyznaczone przez Konstytucję, zasady unijne i zdrowy rozsądek. Bessa więc uderzy nas szczególnie silnie, co zaowocuje spadkiem produkcji, bezrobociem i przede wszystkim ograniczeniem wydatków państwa.
Trzeba się zgodzić z tym, że kreowanie pieniądza poprzez niskie stopy procentowe pobudza rynek. Wysokie u nas ryzyko polityczne ogranicza jednak inwestycje przemysłowe. PKB więc budowany jest przez konsumpcję i nieruchomości. Pierwsze nie generują zwrotu pochłoniętego kapitału, drugie po bardzo długim czasie. Oba więc prowadzą do szybkiego wyczerpania zalet kreowania pieniędzy, co prowadzi do inflacji, a co za tym idzie do kryzysu. Nazwano to poetycznie klątwą wieżowców. Krach bowiem zaczyna się wraz z zakończeniem budowy najbardziej spektakularnych obiektów.
Nic więc dziwnego, że się wyprowadza od nas obcy kapitał. Aby przynajmniej na razie to utrudnić, rząd próbuje sprawić, aby się ucieczka kapitalistom nie opłacała. Rzecz jednak działa tylko do pewnego progu, za nim się ratuje, co się da. Najbliższym zaś efektem nowego podatku będzie zatrzymanie zagranicznych inwestycji w Polsce.
Aliści widać, że władza ma świadomość konsekwencji prowadzonej dotychczas polityki finansowej państwa. Gorycz bowiem, która ogarnie zawiedzionych zwolenników dobrej zmiany zostanie wylana przede wszystkim na jej protagonistów.
Jest więc w tym i dobry sygnał. Nie można się zgodzić z tymi, którzy utrzymują, że że rządzą nami ignoranci. Dlatego też natrząsanie się z poparcia, jakiego doznawaliśmy od San Escobar, czy pomieszaniu Nowej Zelandii z Irlandią są tylko łatwym wykorzystaniem przejęzyczenia.
Bo przecież stres wywołany nadchodzącymi kłopotami usprawiedliwia nie takie pomyłki.

czwartek, 23 sierpnia 2018

Start

Już dzisiaj ruszą głosowania nad wynikami przesłuchań kandydatów do Sądu Najwyższego w nowej KRS. Rozpoczyna się czterodniowe posiedzenie, w którym zostaną wybrani nowi sędziowie.
To nadzwyczajne przyspieszenie. Ciekawe tylko, jak zareagują nie przesłuchani dotychczas kandydaci i czy się nie poczują ...pominięci? To może dlatego zwlekano z ogłoszeniem listy kandydatów i rozmowy kwalifikacyjne się odbywały za zamkniętymi drzwiami? Tak czy owak zarówno Komisja Europejska jak i Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej staną wobec faktu dokonanego.
Znów się ujawnia przewaga innych ustrojów nad demokracją. Już w siedemnastym wieku się natrząsano z zasady jednomyślności, panującej w I Rzeczypospolitej. Bodaj Bohdan Chmielnicki szydził, że nie może z nim wygrać król, który aby zebrać przeciwko niemu wojsko, musi najpierw w jedną czapkę ubrać parę setek posłów na Sejm. Potem jednak uciekał spod Beresteczka, ostatecznie zaś jego prochy Czarniecki kazał wystrzelić z armaty.
Na razie więc mamy w sporze o Sąd Najwyższy nie tylko procedurę kwestionowaną przez konstytucjonalistów, ale także przerwaną w toku. Jak sobie z takim dziwolągiem poradzi nasza propaganda, nie wiadomo. Ale nagły pośpiech świadczy o poczuciu zagrożenia, przed którym próbuje się uciec do przodu.
Z tym krokiem naprzód, to już jednak Gomułka bardzo przesadził. Teraz rzecz biegnie prędzej. Wykluczą nas zatem z Unii? Nie bacząc, że obecny premier wynegocjował warunki naszej akcesji? A może tylko zawieszą członkostwo?
Tak czy owak trzeba odnotować niewątpliwy sukces państwa partyjnego, zarządzanego jednoosobowo, przez szefa nie jedynej wprawdzie, ale rządzącej partii. Mamy więc taki stan, jaki panował w Izraelu do końca lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku, a o który od początku dobrej zmiany zabiegali różni tacy… demokraci. Mielibyśmy więc dziś graniczny w naszej historii dzień, kiedy ujawniono u nas bliskowschodni model demokracji. Wielce skutecznej.
Tylko ten Chmielnicki, wciórności.

środa, 22 sierpnia 2018

Rysy

Nic w Polsce dzisiejszej nie posiada swego własnego oblicza. Każde słowo ma znaczenie wypaczone, każde pojęcie wykoślawione…[Zygmunt Zaremba. Listy 1946-1967. Za Histmag.org]
Człowiek wykształcił płaty czołowe mózgu i co za tym idzie mowę w wyniku posługiwania się obu rękami, z których jedna wykonywała inną czynność od drugiej. Prawa na przykład obtłukiwała krzemień, lewa trzymała wapień, w którym tkwił. Takie doświadczenie pozwoliło też na budowanie i rozumienie zdań, składających się z wielu słów, które dla stworzenia wymaganego kontekstu można wypowiadać w różnych zestawieniach. Można też było teraz kłamać.
W latach komuny za kłamstwami stała Moskwa. Kiedy się szuka powodów sukcesu obecnej propagandy, również operującej absurdalną konkluzją: odmieńcy są komunistami, złodziejami, zdradzieckimi mordami, szczylami czy zgoła kanaliami, nie dziwi początkowa wątpliwość co do stanu płatów czołowych jej adresatów. Utrzymywanie też lojalności zwolenników przez rozdział łask, w dodatku pozyskanych za sprawą ekonomicznego błędu, nasuwa podejrzenie o słabą w nich wiarę w zdolność do samodzielnego dbania o własny byt.
Jeżeli jednak uważamy, że to nie zawsze prawda, to oczywisty staje się fakt, iż posiadacze bardziej krytycznych charakterów opuszczają obóz dobrej zmiany i przyłączają się do jego adwersarzy. Najbardziej spektakularny przypadek tego rodzaju odnotowano we Wrocławiu, gdzie radni PiS-u przed wyborami samorządowymi dokonują radykalnych zmian w swojej przynależności. Powodem zaś jest brak kompetencji partyjnej kandydatki na stanowisko prezydenta miasta. To również świadczy o normalnym jednak stanie umysłów części zwolenników PiS-u.
Takie wrażenie, acz z drugiej niejako strony, uzasadnia też zamierzone przejście ważnych polityków PiS-u do frakcji Radia Maryja, o której już od dawna mówią media. Zwolennicy ojca Rydzyka, uznając wszak konieczność istnienia wroga, dostrzegają również słabość obozu dobrej zmiany, poprzestającego na przekazie kierowanym do elektoratu, który się nie kwapi do jego racjonalnej oceny. Dlatego pewnie starają się dobrozmieńców motywować do większych wysiłków, strasząc apostazją.
Jesteśmy więc chyba świadkami przełomu w świadomości rodaków. Po bodaj krótkim triumfie populistów wraca w nas wiara w siebie. Zobaczymy czy nasilona we wczorajszych przekazach tendencja znajdzie swoją kontynuację, ale na razie, za sprawą pogłębienia się analogii z komuną słabną jednak prognostyki dla kolejnej kadencji PiS-u u władzy.

wtorek, 21 sierpnia 2018

Dojrzewanie

Amerykanie już dawno dowiedli, że prawda i fikcja miesza się w umysłach dzieci. Większość z nich opisując zaobserwowane fakty z całym przekonaniem wzbogaca je o nieprawdziwe szczegóły, zasłyszane od dorosłych. Dzięki autosugestii świat dziecka jest też uzupełniany zdarzeniami lub nawet utensyliami powstałymi w wyobraźni. Pociąg ustawiony z krzeseł, bilety do niego z patyków, mały pan konduktor kontrolujący podróżnych ma w takiej zabawie znamiona rzeczywistości i wszystko to jest źródłem takich samych doznań, jakich dostarcza prawdziwa podróż, tylko bez jej problemów.
Ta prawidłowość sprawdza się też w świecie dorosłych. Im bardziej infantylne jest środowisko, które penetruje, tym silniej. Im bardziej się ono czuje skrzywdzone, tym chętniej ucieka w marzenia i łatwiej podlega autosugestii. Stąd powodzenie populistów nawet w państwach od dawna wolnych od analfabetyzmu, pańszczyzny, wszelkiej ortodoksji. My niestety nie należymy do tych krajów. U nas więc autohipnoza gra jeszcze większą rolę.
Widać to w polityce. PiS stara się potęgować w wyborcach poczucie krzywdy, podnosząc pomijane zasługi narodu, wykazując nikczemność obcych, szczególnie rzekomych sługusów Zachodu. PO zaś wskazuje na szkodliwość takich poczynań, prezentując prymitywizm środków, kłamstwa i profity, jakie odnosi Rosja z tak wpajanego Polakom rozumienia suwerenności. Pierwsii więc wpędzają swoich zwolenników w autohipnozę, drudzy próbują ich z niej obudzić.
Trzecia grupa, ogólnie nazywająca się lewicowcami została na uboczu. Oni więc zapowiadają, że nie pójdą do wyborów walcząc o dziwacznie prezentowane imponderabilia, lecz zbudują program, który zachwyci Polaków tak dalece, że porzucą kłócący się POPiS i znowu im zawierzą. Tyle tylko że w pamięci wyborców pozostaje jeszcze żywy czas, kiedy program partii miał być programem narodu. Wyborcy pamiętają też iście PiS-owskie cofanie reform, aferę Rywina, widzą utopię ich najnowszego odłamu.
Formacja, która się dotąd nie uwikłała we władzę, też nie ma wielkich szans. Kukizowcy swój humorystyczny pierwiastek proponowanej polityki objawiają co najmniej tak silnie, jak kiedyś Samoobrona, która jednak rządziła i skończyła fatalnie.
Taką teraz mamy scenę polityczną i w niedługim czasie taka nam będzie corocznie odsłaniana, bo czeka nas kolejny maraton wyborczy. Może jednak dzięki temu szybciej wydoroślejemy? Bo gdyby to się już ziściło, efektem byłby pomysł Piotra Pacewicza, czyli podział opozycji na centro-prawicową i centro-lewicową ze swymi programami pozytywnymi i Konstytucją, tworzącą wspólny element.
A zahipnotyzowani? Ich muszą obudzić hipnotyzerzy. Czyli oni sami. Jak tylko dojrzeją.

poniedziałek, 20 sierpnia 2018

Mowa

To teraz Mateusz Morawiecki składał rolnikom obietnice. On im podczas konwencji na rynku w Sandomierzu obiecał, że dwa razy i więcej tego co było PiS przeznaczy na zrekompensowanie suszy, że przegoni kolejne państwa Unii w dobrobycie, że gdyby od początku transformacji rządził, to już teraz byśmy Hiszpanię mieli za sobą.
Niczego się tu nie da zweryfikować, poza może jednym, to nie Joachim Brudziński, Zbigniew Ziobro czy Jarosław Gowin obiecywał. No bo Prezesa nie ma. O nim premier wspominał tylko jako o dobrym gospodarzu, który teraz rządzi Polską.
A zgromadzony lud skandował poparcie. Tyle tylko, że za barierki odgradzające uczestników konwencji nie wpuszczono rolników. Nazbyt byli niekonwencjonalni. Brali chyba przykład z Polonii w Australii, która brzydko powitała prezydenta Dudę. Może i dlatego odreagowano rzecz na dziennikarzu nie odzyskanej stacji, nazywając go szczylem (sic!).
Bo też opozycja rozkleja podstępnie po Polsce fotografię Pierwszego Gospodarza, pokazującą go w momencie, kiedy się zwracał do zdradzieckich mord. Źle to bardzo, bo to kampania negatywna, otwierająca niższe obszary walki politycznej. Przecież “szczyl” to norma, a okrzyki “kanalie” i “mordercy” niczego nie otwierały. Wszak były bez żadnego trybu.
Newsweek przecież dodatkowo wyciąga fakt, że Paweł Kukiz wprowadził do Sejmu ludzi, którzy coraz częściej wypowiadają się zgodnie z kremlowską propagandą. W ten sposób jedyna konstruktywna opozycja staje w dwuznacznym świetle.
Dlatego też to wszystko, co mówili przedstawiciele poprzedniej koalicji rządowej będzie przypomniane. Bo obecna ma te materiały i ich nie straci. I wtedy naród od nowa pozna tych, którzy Prezesa przymusili do tak gwałtownych wynurzeń. Bo PiS walczy o lepszą Polskę i wygra.
A fakty? Jak się mówi, to się mówi. I już.

niedziela, 19 sierpnia 2018

Jakość

Prezydent nie podpisze listu intencyjnego w sprawie zakupu w Australii wysłużonych fregat. Spotka się zatem tylko z rodakami w tamtejszym sanktuarium Matki Boskiej Częstochowskiej. O decyzji zaniechania transakcji nie powiadomiono go normalnym trybem. Dowiedział się o niej z mediów. Zresztą australijska Polonia również nie jest mu przychylna, ale nie jak amerykańska z powodu kompromisu z Izraelem, na antypodach zarzuca Andrzejowi Dudzie łamanie Konstytucji.
Na marginesie trzeba tu zauważyć, że prezydent Białorusi zrekonstruował w ubiegłym tygodniu rząd, który go tylko krytykował. Nie posunął się do odwołania jego postanowień. Aleksandr Łukaszenka powiedział przy tym, że w jego państwie, położonym pomiędzy dwoma demokratycznymi blokami, Rosją i Unią, nie ma miejsca na dyktaturę.
Szef neoKRS-u oświadczył, że przynależność do europejskiej sieci rad sądownictwa nie pomogła w reformowaniu sądów, dlatego wykluczenie z niej też nikomu nie zaszkodzi. Można i tak. Tyle tylko, że postępowanie wdrożone w organizacji zrzeszającej rady sadownictwa państw Europy oznacza kolejny krok w kierunku kwestionowania za granicą wyroków polskich sądów. W tej sytuacji nawet orzeczone u nas rozwody mogą tam być nieważne i mamy gotowe procesy o bigamię dla legalistów, którzy ponownie weszli w oficjalne związki.
Jednoznaczna zaś informacja z ubiegłego tygodnia dotyczy zbiórki pieniędzy na pałac dla Jarosława Kaczyńskiego, podana przez stację telewizyjną Nowa. Dworek “Milusin” pochodził z funduszy zebranych przez byłych podkomendnych Marszałka. Jeżeli Prezes uważa się za jego następcę, musi również coś takiego otrzymać.
I teraz się rodzą wątpliwości. Czy w świetle rzeczonych krytyk do zbiórki na pałac dołączy się Polonia amerykańska? Może australijska? Chociaż wątpliwości budzi też postawa zwolenników prezydenckiej frakcji w obozie dobrej zmiany, bo ignorowanie głowy państwa w tak newralgicznym momencie musi być dla nich szczególnie bolesne. No i potraktowanie Prezesa jako już byłego wodza, też budzi podejrzenia.
W tej sytuacji na jaw wychodzi cała niedogodność, jaką za sobą pociągnęła “reforma” sądownictwa. Teraz już nikt nie rozstrzygnie, kto i gdzie ma rację, bo przecież wyroki zreformowanych sądów będą i w Polsce podejrzewane o stronniczość. Jedni je potraktują jako nieobiektywne, bo upolitycznione, drudzy bo niedostatecznie je zreformowano.
Nie da się w takich warunkach zaproponować optimum. A miało być tak pięknie. Wedle Money.pl w wyniku pobudzonej inflacji nawet 500+ oznacza już 474+. Ale przynajmniej standardy białoruskie nas chyba nie dotyczą.

sobota, 18 sierpnia 2018

Drogowcy

Protestują kierowcy tirów, bo nie będą się mogli wyprzedzać. Każdy, kto choć raz jechał dalej autostradą widział wlokący się sznur wielkich ciężarówek, kierowanych przez apatycznych szoferów, wyprzedzany przez pojazd z ich bardziej niecierpliwym kolegą za kierownicą. Ten się jednak poruszał niewiele prędzej od zawalidrogów i jego tir się stawał zaporą dla samochodów osobowych. Tymi zaś poruszają się także dygnitarze, a ci najbardziej nie lubią przeszkód ze strony proletów. To i mamy zakaz.
Zaraz za tym pójdzie pewnie akcja policji. Pierwsza ciężarówka z całego sznura pojazdów przed utworzeniem węża jechała najwolniej ze wszystkich. Albo więc jest niesprawna, albo kierowca nie ma stosownych uprawnień. Trzeba ją będzie skontrolować. Zapchają się parkingi. Wyjdzie pewnie kolejny ukaz, o ...nie wiem, jakoś nie jestem w stanie wejść w umysły biurokratów.
Na Zachodzie już dawno wymyślono trójpasmowe jezdnie, nawet cztero i więcej pasmowe. Aliści to kosztuje. Mniej wprawdzie niż dobudowywanie pasów do istniejących dróg, ale jednak. Zamiast więc drogowców, do akcji ruszają biurokraci. I mamy pasztet. Tak to ubóstwo staje się podstawą aktywności czynowników, którzy niedostatki infrastruktury nadrabiają swoimi regulacjami, wydawanymi w tempie opóźnianym tylko przez czas zaparzania herbatki. Im więc cieńsza, tym prędzej biegnie prawotwórczy trud.
Aliści kiedy się jest na dorobku, trzeba jakoś spokojnie przetrwać okres przejściowy. Przede wszystkim powściągnąć czynowników. Należy jednak zaufać podróżującym. W takich bowiem przypadkach ludzie radzą sobie sami. Nie dość, że są mądrzy zbiorową mądrością, a nie preześną czy naczelniczą, to jeszcze mają tendencję do współdziałania.
Ukazy jednak przynoszą dowody na troskę władzy. Kiedy więc nie ma innych powodów do jej trwania, mnoży regulacje.
I mnożą się protesty.

piątek, 17 sierpnia 2018

Dzieciństwo

W Pensylwanii tamtejsza prokuratura odnalazła tysiąc ofiar trzystu księży pedofilów z lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych ubiegłego wieku. Ofiary molestowania dotąd przeżywają koszmar swego dzieciństwa.
U nas pedofilia duchownych pojawia się w mediach od czasu do czasu, nierzadko w kontekście bezkarności sprawców tego rodzaju przestępstw. Ostatnio znany polityk racjonalizując rzecz próbował twierdzić, że doświadczenia ludzi w dzieciństwie dotkniętych zainteresowaniem seksualnego przestępcy skutkują wyjątkową wrażliwością artystyczną. Można było także znaleźć stwierdzenie, że stosunek z księdzem uświęca dziecko.
Niedawno pojawiła się relacja kobiety, która z powodu stresu odstąpiła od wyznania, głoszącego niedaleki koniec świata. Już jako dziecko przeżywała lęki na myśl, że niewątpliwie zginie w towarzyszącym mu w Armagedonie, bo nie wyobrażała sobie siebie w dziele cotygodniowego a obowiązkowego tam pozyskiwania wyznawców. W tekstach religijnych za budujący przykład podawano pilność wiernych z państw egzotycznych, którzy dla szerzenia nauki wędrują za każdym razem po dwadzieścia kilometrów, przekraczając rzekę pełną krokodyli. Od dziecka żywiąc przekonanie, że za nieśmiałość, czyli unikanie obowiązku czeka ją męczeńska śmierć, ma dotąd depresję i myśli samobójcze.
Hans Selye, który zbadał stres, w ogóle wprowadził jego skutki do medycyny stwierdza, że większość schorzeń wywodzi się właśnie z nerwowego napięcia. Pobudzając wydzielanie stosownych enzymów podnosi ono temperaturę wybranych narządów wewnętrznych, które są potem łatwym łupem drobnoustrojów, normalnie trzymanych w ryzach przez układ odpornościowy. Psychologia już dawno też odkryła, że ludzie pogodni żyją dłużej.
W tej sytuacji straszenie dzieci pośmiertną odpowiedzialnością za grzechy może być wysoce szkodliwe. Pedofile zaś już na pewno nie zasługują na pobłażanie niezależnie od proweniencji i sposobów usprawiedliwiania swego procederu.

czwartek, 16 sierpnia 2018

Możliwości

Sodomici demonstrują w Polsce. Rzecz odkrył coraz popularniejszy ostatnio wyraziciel oficjalnej doktryny partii wybranej przez naród do władzy. Gwarantuje to tym wyklętym nieznośny permisywizm liberałów, których postępowanie zawsze było przyczyną powodów do krytykowania PiS-u. Wszak to za ich przykładem wyznaczono dublerów sędziów Trybunału Konstytucyjnego, rozdzielono sobie nagrody, przejęto spółki skarbu państwa, nade wszystko zaś zadłużono budżet.
Nasz wymowny przedstawiciel rządu jest teraz zupełnie bezpieczny w odróżnieniu od czasu premiera Jana Bieleckiego, który natychmiast zdymisjonował koalicyjnego, zetchaenowskiego wiceministra, kiedy ów dużo oględniej zaprezentował niegdyś swą wiedzę na temat odmiennej orientacji seksualnej. Wtedy jeszcze obowiązywał Wersal “na tej sali”.
Ludmiła Kozłowska, szefowa Fundacji Otwarty Dialog została deportowana na Ukrainę, bo wpisano ją do Systemu Informacyjnego Schengen oraz oznaczono alertem, który skutkuje natychmiastowym wydaleniem z obszaru Unii Europejskiej. Nie może się odwołać, bo uzasadnienie jest tajne. Media utrzymują, że to z powodu działalności jej małżonka, Polaka, który aktywnie uczestniczy w protestach pod Sejmem a w zeszłym roku nawoływał nawet do “wyłączenia rządu” przez nieposłuszeństwo obywatelskie.
To jednak władze Belgii dokonały deportacji. Sprawdzając paszport pani Ludmiły, wysiadającej z samolotu w Brukseli odkryły, że jest ona na rzeczonej liście obywateli państw spoza Unii, na której zwykle figurują osoby obciążone przestępstwem. Po dwóch godzinach przyszło z Warszawy potwierdzenie aktualności zapisu i zgodnie z prawem unijnym małżonka polskiego opozycjonisty następnego dnia znalazła się w Kijowie.
Tak to tym razem nie Platforma a Bruksela sprowadziła kłopoty na polskiego dysydenta. Chociaż to u nas nie zaproszono zarówno przedstawicieli PO jak i innych partii opozycyjnych do towarzyszenia prezydentowi we wczorajszej defiladzie Wojska Polskiego. Wszak Wersalu już u nas nie ma. Tak czy owak zanadto  nie “posługując się orężem szyderstwa” można stwierdzić, że mamy chyba dowód miękkiego totalitaryzmu w Unii, która najwyraźniej bierze udział w prześladowaniu naszej opozycji. Może to nic dziwnego, skoro Konstytucja jest w europejskiej ponowoczesności stawiana przed Biblią.
Bardzo zawiłych informacji dostarczył ostatni czas, ozdobiony przecież podniosłymi uroczystościami.

środa, 15 sierpnia 2018

Jubileusz

Wczoraj minęła kolejna rocznica wybuchu strajków sierpniowych. Ruszyła wtedy najbardziej obok górników hołubiona przez komunę frakcja “klasy robotniczej” i zakończyła rządy swoich protektorów. Przed ostatecznym upadkiem ustroju “sprawiedliwości społecznej” był jeszcze stan wojenny i takie tam… zmagania. Teraz różni rewolucjoniści już nie ostatniej godziny, ale następnych dziesięcioleci próbują wydrzeć zwycięstwo jego twórcom, sugerując jakoby byli inspirowani przez bezpiekę, czyli że się komuna sama obaliła.
Nasz rząd odkupił historyczną Stocznię Gdańską od prywatnego właściciela, zamiast za te pieniądze zlecić jej budowę kadłubów dla okrętów wojennych, których potrzebujemy jak powietrza. W Australii zaś kupimy trzy fregaty – jedną na części – z uzbrojeniem nigdy nieprzydatnym na Bałtyku, od dawna też na Pacyfiku. Dlatego tam bliźniak nabywanych przez nas jednostek został zatopiony jako sztuczna rafa.
Polska Grupa Zbrojeniowa odnotowuje niemałą stratę, chociaż w stosunku do posiadanych aktywów mniejszą od tej, jaką wykazała janowska stadnina koni arabskich, państwowa oczywista oczywistość. Ciekawe czy przedstawiciel zbrojeniowców będzie strzelał do nazbyt dociekliwych dziennikarzy. W sytuacji kiedy szef firmy końskiego biznesu kopnął reportera, nie byłoby to nic nadzwyczajnego. Ale niedobory PGZ wynikają na razie z powodów organizacyjnych, pieniądze pochłonął fundusz rezerwowy, ustanowiony na rzecz spółek zależnych.
Nasze obligacje są od roku wyprzedawane przez zagranicznych nabywców. Od kwietnia do lipca spece od obrotów finansowych pozbyli się ich za 5 miliardów dolarów. W samym czerwcu było to 1,6 mld USD. To fatalny prognostyk, ilustrujący jak małe zaufanie do naszego kraju mają ci, którzy je muszą dokumentować własnym majątkiem. Przewidują bowiem, że nasz rynek przestanie generować zyski.
Analiza sposobu zaspokajania potrzeb Marynarki Wojennej nie pozwala na jakieś specjalne powody do ufania zręczności finansowej naszych włodarzy. Jak się do tego jeszcze dołoży spodziewane ograniczenie środków z Unii, to mamy komplet powodów do finansowej paniki. Najgorsze, że obok największej wyprzedaży naszych obligacji (sukces, sukces) zjawisko dotknęło też skryptów dłużnych innych państw wschodzących, czyli bessę mamy u bram.
Na razie strajki sierpniowe poszły w cień. Sygnały o nadchodzących kłopotach finansów państwa również nie znajdują medialnego zainteresowania. Wszak to wielce niewygodny teraz temat. Ale niebawem niezawodnie się pojawią na czołówkach doniesień.

wtorek, 14 sierpnia 2018

Parada

W całej przyrodzie pretendenci wszelkiej maści starają się o podziw tych, na których względach im zależy. Zawsze są to samce. Ludzie się dopracowali całych grup, które również chętnie prezentują swoją przewagę. Noszą więc stosowne przebrania, zdobienia, oznaki wreszcie. Wszystko, aby ogół popadał w podziw.
Nasza jutrzejsza defilada pokaże o połowę więcej obiektów latających i pojazdów lądowych, niż w maju tego roku zaprezentowano w Moskwie. Przejdą też grupy rekonstrukcyjne, które pokażą jak nasze wojska wyglądały w przeszłości. Wszystko w podniosłej atmosferze stuletniego jubileuszu niepodległości, w znacznej mierze “szablą odbitej”.
Tyle tylko, że w przyrodzie pozory nie przynoszą specjalnych korzyści. Pani paw natychmiast dostrzega brak kilku piór w dumnie rozpostartym ogonie kandydata do jej względów i bezlitośnie odrzuca niestosowne jej zdaniem zabiegi. Podobnie postępują samice innych gatunków, pierwszym rzutem oka oceniając symetrię poroża, gęstość futra, czy inne takie sygnały dobrego zdrowia kandydata na ojca jej progenitury.
Podobnie by było z wojskiem, gdyby nie fakt, że jest fachowo przygotowywane do prezentowania dziarskości.
– No szczęśliwcy, dzisiaj się nauczycie chodzić tak, że panny będą piszczeć na wasz widok, przećwiczymy krok defiladowy. Po komendzie “rozejść się” pozbędziecie się swetrów, szalików i innych takich mamisynkostw. Złożycie je pod tym drzewem – tu pan major, niegdyś ułan II Rzeczypospolitej pokazał solidną lipę.
– Kto podpadł? No jest dwóch takich. Przypilnujecie tego dobra. I nie cieszcie się lenistwem, dziewczyny bowiem po staremu będą dla was nieczułe. To zresztą sensowne, nie można ich przecież obciążać nadmierną dawką emocji. Ostrzegam przed spaniem.
Tak mniej więcej na Studium Wojskowym wprowadzano nas w zagadnienie żołnierskiej postawy. Jak więc wypadnie defilada? Tradycyjnie. Nasze wojsko zawsze się prezentuje znakomicie. Polacy w mundurach to fasoniarze, znani z tego od zarania. Widzowie z wprawnym okiem dostrzegą wprawdzie długo już występujące marki samolotów, śmigłowców, czołgów, ale święto przecież, wojsko przecież i te piski…
Będzie pięknie. I radośnie. Bo to nasze wojsko.

poniedziałek, 13 sierpnia 2018

Czas

Prawda. Nie można bez niej funkcjonować. Fałsz prędzej czy później się dotkliwie mści. Chociażby przy przekraczaniu ulicy, po błędnym rozpoznaniu możliwości. Nawet papież, który w XIII wieku uznał prawa fizyki za herezję zmarł niedługo potem wskutek uderzenia oderwanym gzymsem.
To jak to się dzieje, że “bębny rewolucji” [Osteuropa – Polska i Węgry nie zostałyby dziś przyjęte do Unii] znajdują taki posłuch u nas? Przecież głoszą oczywistą lipę. Wbrew temu co mówią, nasi rewolucjoniści nie są ani konserwatystami (nawet w życiu rodzinnym) nie ograniczają swoich apetytów (nam się to po prostu należy) nie szanują imponderabiliów. O skutkach ich polityki dla państwa nie ma co mówić, chociaż wedle zapewnień jest patriotyczna.
Swego szefa przedstawiają jako następcę Piłsudskiego (tak się ma do Marszałka, jak jego kot do Kasztanki – prof. Nałęcz). Defiladę wojska na stulecie niepodległości obejrzymy znacznie większą niż pokazano w Moskwie, mając wszakże świadomość, że armia dysponuje sprzętem dużo poniżej naszych możliwości finansowych. Nasza tradycyjna duma, stadnina koni arabskich sprzedała tylko połowę wystawionych na aukcję koni, za cenę znacznie niższą od uzyskiwanej kiedy indziej. Urzędniczkę, która zadecydowała o rozwiązaniu nacjonalistycznej demonstracji w Warszawie ogłoszono człowiekiem ukształtowanym przez służby.
Tak wyglądają ostatnie efekty działań formacji dobrej zmiany. Naprzeciw niej staje opozycja. Nie dość, że skłócona, to jeszcze na front wystawia ludzi równie barwnych jak niedziela bez handlu albo zajmujących się naprawdę polityką, jak tylko wrócą z wczasów, które przecież obiecali córce. Zupełnie więc nie pomagają najcięższe nawet zarzuty, stawiane przez nich władzy. Ta nadal rządzi i robi co chce. To gdzie jest prawda?
Na pierwszy rzut oka wydaje się, że tam, gdzie jej szukają wyborcy. Kiedy się ludziom poszkodowanym poprzez odebranie im przywilejów poprzedniego systemu znowu mówi, że to oni są suwerenem, ma się ich poparcie. Kiedy się wszystko poświęca polityce, nade wszystko potrafi jasno i składnie wyrazić nawet nieprawdziwą myśl, również. No i kiedy się ma świadomość działania czasu.
On bowiem płynie wolno jak kadencja niechcianej władzy. Zanim do “suwerena” dotrze, że darowany dobrobyt to pozór, zanim “rewolucja” się rozpanoszy i jak niegdyś komuna stanie się uciążliwa, mija czas. Ten jednak pracuje na niekorzyść kłamstwa. Szczęśliwe też w miarę nasilania absurdów biegnie coraz szybciej.
Bo kłamcy również chętnie się oszukują wzajem. I to działa tak, jak okazyjne tylko poświęcanie się polityce przez liderów opozycji. Drąży świadomość zwolenników.
Nic więc nie stoi na głowie, takie pozory stwarza tylko niecierpliwość admiratorów logiki.

niedziela, 12 sierpnia 2018

Marności

Już dawno odkryto, bodaj w Niemczech, że amatorzy angażują zupełnie inne obszary mózgu do swoich poczynań niż zawodowcy. Ci ostatni sięgają tam, gdzie długotrwała pamięć pozwala im ze skarbnicy doświadczeń wybrać przykład najbardziej odpowiadający aktualnemu problemowi i spokojnie go wykorzystać. To debiutant gorączkowo analizuje sytuację i poddając się presji czasu często wybiera przypadkowe rozwiązanie.
Po lipcu pojawił się w naszym budżecie niespodziewany i duży deficyt. Przychody są mniejsze od wydatków o 10 mld. złotych. Rzecz rzadko spotykana w połowie roku, acz w czasie rządów PiS-u jawi się regularnie. Aliści zjawisko o takich rozmiarach wystąpiło po raz pierwszy. Złośliwi by powiedzieli, że to kolejny sukces, zwłaszcza iż w czerwcu chwalono się nadwyżką tej samej wysokości, której teraz brakuje. Minister uspokaja, że mimo wszystko rok się zamknie ubytkiem o połowę mniejszym od zakładanego w planie.
Może. Ale jawi się pytanie o to, w czym są biegli nasi planiści? Wydaje się, że rutynowo powtarzają wybrane fragmenty z repertuaru “byczo jest”. Są więc na pewno mocni w propagandzie. Bo już odstępstwo od sezonowego stanu państwowych finansów wynika raczej z problematycznego rozeznania w przedmiocie. Tym bardziej zaś zapowiedź, że rzeczywisty deficyt będzie dwukrotnie mniejszy od zaplanowanego. Taki błąd u artylerzysty zaowocowałby samobójstwem, kierowana przezeń bateria mogłaby mu strzelić w plecy na podstawie jego własnych wyliczeń.
Lenin uważał, że nawet kucharka się może nauczyć rządzić państwem. Wyraźnie widać, że także tu nie miał racji. Szczególnie kiedy w grę wchodzą finanse. Chociaż był konsekwentny, likwidował wszak pieniądze, które uważał za zło.
A teraz znowu się stają przeszkodą. Najwyraźniej ideologie nie mają szczęścia do mamony. 

sobota, 11 sierpnia 2018

Dyssypacja

Gromadzenie energii i wykorzystanie do podtrzymania bytu, czyli celowe jej rozpraszanie jest istotą życia. Aby ją wykorzystać, człowiek musi zebrać dostateczną ilość organizmów żywych, które skumulowały ją pierwej i zwyczajnie je zjeść. Jeżeli zgromadzi ich większą ilość niż mu potrzeba, może je zamienić na inne twory natury, dzięki czemu będzie miał na przykład szansę na pozyskanie okrycia, które zmniejszy tempo utraty ciepła przez jego organizm.
Zamiast towaru, czy jego zamiennika można oferować chętnym bezpieczeństwo. Zdolność do tego wymaga władzy. Posiadłszy ją można innym nakazać przynoszenie swoich zbiorów. Posłuchają, kiedy się będą bali i uwierzą, że władca sprawi, aby im jeszcze inni nazbyt łatwo nie odbierali ich własności. Do tego jednak trzeba drużyny zaufanych wojowników, których też trzeba będzie opłacać.
Można się również powoływać na znajomość zaklęć, których wypowiadanie nakłoni siły pozaziemskie do wspomożenia tych, co zaklinacza wsparli swymi zbiorami albo do ukarania skąpców, co mu wsparcia odmówili. Wtedy nie potrzeba ani wojów, ani urządzeń, przetwarzających skarby natury do postaci pożądanej na rynku. Jedynym kosztem jest wtedy czas poświęcany obrzędom.
I tak dochodzimy do istoty rzeczy. Im mniej nas będą absorbowały zabiegi dla zgromadzenia energii, tym większa będzie efektywność naszych sposobów jej pozyskiwania. Od razu widać, że władza jest tu najbardziej wydajna. Obojętne, czy wspiera ją świecki aparat przemocy, czy magia. Dlatego zawsze będzie miała najwięcej kandydatów do jej sprawowania. Najlepsza jest władza absolutna, która nie jest poddana żadnej kontroli.
Na przykład niezależne sądy mogą zmniejszać efektywność poczynań nazbyt gorliwego rządu. Dobrze też aby poddani wierzyli w dobre intencje władcy. Kiedy więc źli politycy (dawniej bojarzy) uchwalą złą ustawę, władca (dawniej car) zgodzi się na jej uchylenie. Nawet jeżeli wcześniej był przychylny nowym uregulowaniom. Także nie dopuści do należytego uhonorowania pogrzebu osoby godnej tego ponad wszelką wątpliwość, jeżeli tylko podczas długiego życia wykazywała wierność zasadom. To bowiem bardzo zły przykład dla poddanych.
Gra więc jest zero jedynkowa. Im mniej władza będzie zawracała głowę obywatelom swoimi sprawami, tym więcej czasu będą oni mieli dla siebie, dla pozyskiwania energii na własny użytek. Im zaś bardziej będzie chciała w tym poddanych wyręczać (przecież nigdy nie powie, że chce ich eksploatować) tym pewniejsze jest, że szkli. Wszak sama by wtedy deptała sens rządzenia, którego celem jest zawsze efektywność. Władca bowiem jest naznaczony do rozpraszania cudzej, a nie do pozyskiwania własnej energii.
No i mamy morał. Bez rządu się nie daje utrzymać państwa, ale gdy ów nazbyt wiele może, jego aktywność przestaje się narodowi opłacać. Pamiętajmy o tym przy nadchodzących wyborach.

piątek, 10 sierpnia 2018

Latynosizm

Kto popiera PiS? Stwierdzenie, że to arywiści lub ludzie niedouczeni jest zbyt łatwe. Oczywiście tacy są zawsze, w każdym systemie politycznym, bo żaden nie jest pozbawiony wad. W populistycznych formacjach jest ich odpowiednio więcej, ale to elektorat decyduje o postępowaniu tych, których sobie ustanowił. Fenomen więc ochotniczego porzucenia demokracji i poddanie się władzy jednego człowieka, który w dodatku ignoruje ekonomię, nie daje się wyjaśnić interesownością lub ignorancją nowych elit.
Wenezuela, na początku wieku jeden z najbogatszych krajów Ameryki, naftowy potentat w ciągu niewielu lat stoczył się do poziomu ekonomicznego pariasa, z inflacją przekraczającą już milion (sic!) procent rocznie. Ale też władzę w wyborach, którym nic nie można zarzucić, społeczeństwo oddało bokserowi, potem kierowcy, którzy sprawowali rządy metodami wymyślonymi przez lud. Skutkiem jest średnia miesięczna pensja, wystarczająca na niewielkie zakupy po dotaszczeniu jej do sklepu (pieniądze z trudem się mieszczą w walizkach).
Stadnina w Janowie Podlaskim została poddana dobrej zmianie kiedy była w stanie kwitnącym. Teraz się skłania ku bankructwu. Przetrwała rozbiory, okupację i komunę. Trzy niespełna lata wystarczyły aby z cenionego w świecie ośrodka hodowli koni arabskich zrobić wspomnienie.
Co zatem charakteryzuje zwolenników takiej władzy? Wedle nieprzychylnych mediów przede wszystkim nieufność. Nie wierzą logice, autorytetom, chyba także sobie samym. Stąd pożądanie wodza, który do nich przemawia ich językiem. Głównie zaś działa w interesie grupy, tworzonej wokół wartości wykształconych u nas w komunie. Jej uczestnicy są nastawieni roszczeniowo wobec państwa, jakie by było. W dodatku dręczy ich poczucie krzywdy. Upadek Peerelu miał automatycznie spowodować powszechny dobrobyt, tymczasem się okazało, że trzeba nań zapracować. Ba, trzeba być zdolnym sprzedać owoce swojego trudu.
Do tego wszystkiego ma jeszcze dochodzić wzmacniane propagandą poczucie wyjątkowości – zwycięstwo pod Monte Cassino oraz zdrada Zachodu. To utwierdza świadomość spisków, czyhających na naród. Kiedy do tego dochodzi przekonanie o niezbędności istnienia szeregu pośredników do uwagi najwyższego autorytetu, mamy powód do ksenofobii. Obcy są bowiem zawsze sprytniejsi.
Jeżeli odpowiednio cyniczna kasta polityczna do tak myślących ludzi dostosuje swoje postępowanie, mamy parodię demokracji. No i Wenezuelę u bram. Zaraz po Janowie.

czwartek, 9 sierpnia 2018

Specyfik

Król Pontu, Mitrydates VI nie mógł się otruć w momencie, kiedy w 64 roku p.n.e. rzymscy zwycięzcy wdarli się do jego pałacu, bo rano zażył był należną dawkę uniwersalnego antidotum, przez całą dobę chroniącego przed każdym jadem. Musiał przeto gwardzistę poprosić o przebicie go mieczem. Od tego czasu uniwersalny lek nazywano mitrydatem, jako synonim dla panaceum. Dopiero bowiem 1500 lat później ostatecznie stwierdzono nieskuteczność środka używanego przez zdesperowanego króla.
Aliści tylko w medycynie uznano nieprzydatność panaceum. Bo co i rusz się jawią nowe mitrydaty. Głównie w polityce. Na tym się zasadzają ideologie. One mają zapewnić społeczeństwu szczęście wieczne, jeżeli owo uwierzy w ich moc. Dlatego swoim zdaniem słusznie ideolodzy tępią niedowiarków, bo to godzi też w pomyślność wątpiących. Stąd dawne już stwierdzenie, że “najwięcej ludzi zabito dla ich dobra”.
Naszym takim mitrydatem ostatniego czasu jest dobra zmiana. Ma ona wszystkim dać wszystko, czego by sobie życzyli. Ostatnie doniesienia jej osiągnięć z pola walki o czystość przekazu relacjonują ofiarną kampanię aparatu ścigania przeciwko koszulkom z napisami, w które niegodziwcy odziewają pomniki. Takich łapie policja i oskarża o obrazę monumentów. Bo inkryminowane treści zawierają słowo “Konstytucja”? Chyba tak.
Trzeba jednak przyznać, że osobnicy, lżący symbole czci grubym słowem, nie są tak całkowicie aspołeczni. Na wielu z przebrań nakładanych na pomniki obok rzeczonego, a ostatnio uznanego za wielce obelżywy wyrazu jest też często umieszczany numer telefonu sprawcy deliktu. To pewnie w reakcji na doniesienia o umarzaniu czynności w sprawie rasistowskich wybryków na demonstracjach dorodnej polskiej młodzieży. Nie udaje się tam odnaleźć winnych.
Dwudziestu profesorów z całego świata opublikowało list otwarty. Stają po stronie I Prezes Sądu Najwyższego, która nie chce ustąpić ze stanowiska, powołując się na ustawę zasadniczą. Rzecz została odpowiednio skomentowana przez portal W.polityce.pl, który podkreślił, że jest to tylko szesnastu, a nie na przykład tysiąc zagranicznych naukowców. W tej liczbie jest też profesor Sadurski, który może być zarówno polskim jak i zagranicznym prawnikiem. To ma fatalnie świadczyć o racjach, głoszonych przez autorów listu. Polacy więc zdaniem portalu tego “nie kupią”.
W odróżnieniu od nikłej rzekomo liczby protestujących profesorów fakt ujawniania się pomnikowych nicponiów musi realnie poprawiać samopoczucie dobrozmieńców. Przecież gdyby nie moc owego politycznego mitrydatu, publicznie posługujący się brzydkim słowem nikczemnicy by nie ułatwiali swego zdemaskowania.
Chyba że pozostając w przekonaniu, iż trudności wzmacniają silnych, godzą w ideologię poprzez ich zmniejszanie. Ale to by już było nazbyt przewrotne. Nawet jak na totalniaków.
Mitrydat więc działa. Hurra.

środa, 8 sierpnia 2018

Nadzieja

Oko.press informuje o botach, “ciężko pracujących” na rzecz PiS-owskiego kandydata do stołecznej prezydentury. TVP Info twierdzi, że jest przeciwnie. Liberalna Polska pisze o certyfikatach systemem zarządzania jakością, udzielanych przez spółkę “Stocznia Szczecińska”, która formalnie nie istnieje od wielu lat. Jednocześnie okazuje się, że informacja o programie 1000+ jest nieprawdziwa, zdementował ją kompetentny członek rządu. O wypowiedzi prezydenckiego ministra, w której przypisuje on swemu pryncypałowi status “ponadpolitycznego autorytetu” nie ma już co mówić. Specjalna komórka śledczych dwa lata szukała patologii w środowisku sędziowskim. Bezskutecznie, “reformę” więc uzasadnia się... niczym.
Media obiegają doniesienia o fałszywych informacjach, których celem jest oddziaływanie na elektorat. Aliści tu nawet ewentualne dementi niewiele pomoże, bo nie ufamy urzędnikom, politykom, policji, ostatnio chyba nawet sądom. Co bowiem ma pomyśleć zwykły obywatel, kiedy Krajowa Rada Sądownictwa publicznie się wyrzeka przestrzegania orzeczenia Sądu Najwyższego w sprawie rezygnacji ze stosowania niektórych zapisów ustawowych, do czasu stwierdzenia ich zgodności z prawodawstwem unijnym, którego w traktacie akcesyjnym zobowiązaliśmy się przestrzegać? Jak ma zespolić swoje wysiłki społeczeństwo, które nie ufa swoim instytucjom?
Jakoś bowiem tak jest, że z czasem upowszechnia się to, co kiedyś było przywilejem establishmentu. Gdybyśmy mieli rezygnować z prądu, bieżącej wody, centralnego ogrzewania, telewizji, Internetu, nawet smartfonów, okazałoby się to niemożliwe. Nie można cofnąć warunków życia, bo w poprzednich nie potrafilibyśmy się już odnaleźć. Nawet powieści kryminalne z czasów “przedkomórkowych” są już naiwne i nie budzą zainteresowania.
Tymczasem próbuje się nas cofnąć w stan prawny i społeczny z czasów komuny, gdzie teoretycznie większość miała rozstrzygać o wszystkim (praktycznie decydował sekretarz) niezależnie od polskiego prawa, międzynarodowych zobowiązań, norm prawnych. Stan, w którym niesłuszne by było skazanie hitlerowców, powołujących się na rozkaz prawomocnie przez naród ustanowionego wodza.
Można by więc utyskiwać na sytuację, w którą wpadliśmy, aliści trzeba sobie uświadomić zbawczą rolę zła w rozwoju świata. Jego kumulacja się zawsze kończyła opracowaniem środków zaradczych a i fałsz ostatecznie był powodem klęski tych, którzy go szerzyli.
Czyli nie jest tak źle, bo łabędzi śpiew różnie wygląda. Przecież nie da się cofnąć historii.

wtorek, 7 sierpnia 2018

Wolności

Z łaski Boga mamy w naszym kraju trzy niezmiernie cenne rzeczy: wolność słowa, wolność sumienia i dostateczny rozsądek, aby dwóch pierwszych nie praktykować”. Noam Chomsky wziął ten cytat z Marka Twaina za podstawę rozważań o autocenzurze, której wszyscy ulegamy.
Trudno tu odmówić filozofowi racji. Natłok informacji zmusza nas do porządkowania ich w stereotypy, które nader często się przeobrażają w poglądy, czasem nawet w idee. Niekiedy też wynaturzają się w ideologie. Te zaś rodzą agresję, są bowiem zawsze absurdalne, zawsze bowiem wymagają obrony, bo nigdy nie dostarczają wyznawcom argumentów.
Ideologia bowiem, to uzurpacja poznania praw historii. Z tego wynika jedynie słuszna rzekomo recepta na szczęście powszechne, któremu z natury stają na drodze siły zła. Wyznawcy więc muszą się stale mobilizować na przekór adwersarzom i tylko wtedy osiągną cel, kiedy albo ich przekabacą, albo wytępią. Z tym, że nuworysze i tak zawsze są przez “prawdziwych” ideologów traktowani jako gorszy sort.
Poglądy także dają recepty, nade wszystko zaś ograniczają konieczność rozważenia problemu do porównania jego istoty ze stereotypem. Kiedy więc rzecz trzeba rozważyć natychmiast, są bardzo przydatne. Ale konsekwencja, która jest powszechnie uznaną cnotą, nakazuje podtrzymywać swoje raz wypowiedziane zdanie. I wtedy pogląd przeistacza w ortodoksję, czyli odbiera nam wolność wypowiedzi.
Ten właśnie mechanizm leży u podstaw rozdrobnienia opozycji. Najpowszechniejsza z ortodoksji głosi, że PiS wyznacza intelektualne i moralne minimum w naszej polityce. Należy więc czym prędzej odsunąć go od władzy. Ale zwolennicy Platformy również się przyznają do tradycji solidarnościowej. To więc odstręcza od nich postkomunistów, noszących w sobie ból “utraty własnego śmietnika”. Głoszą więc szkodliwość POPiS-u. Liberałowie zatem zarówno platformersów jak postkomunistów uważają za nadmiernie unurzanych w przeszłości i mamy komplet.
W mętnej zaś wodzie najłatwiej pływają ideolodzy, w końcu to ich żywioł. I stąd powszechne mniemanie o poparciu, jakiego rzekomo zażywają, któremu jednak nie dają wiary. Dlatego tworzą ułudę przeistoczenia 500+ w 1000+.
Kiedyś się nasze wnuki za głowy będą łapać, czytając o wyczynach naszych “patriotów”, ale my również nie pojmujemy istoty osiemnastowiecznych poczynań ówczesnych “prawdziwych Polaków”, które w końcu doprowadziły do wymazania Polski z mapy świata.

poniedziałek, 6 sierpnia 2018

Mędrcy

Nowoczesna strategia wyborcza nakazuje ignorować tych, którzy nie głosują, zachęcać zaś wahających się i hołubić zwolenników. To zapewnia władzę na wiele kadencji, pod warunkiem wszakże odnoszenia sukcesów. Te zaś mają wynikać z dobrego programu.
Kiedy się go nie ma, nie ma sukcesu, ale od czego pomysłowość. Trzeba znaleźć substytut. Najlepiej wtedy stwierdzić, że panuje niedostatek, bo dobrobyt odbierają Żydzi, masoni i cykliści. Wokół tego da się zbudować poparcie, tyle że jego utrzymanie wymaga eskalacji poczynań aż do wojny ze wszystkimi i jak uczy historia, kończy się fatalnie. Ale to dopiero potem.
Można owych Żydów, masonów i cyklistów zastąpić kapitalistami albo komunistami, czy zgoła obcymi. Nazwa tu nie ma znaczenia. Dopóki zwolennicy będą się bać ich nikczemności, substytut programu będzie skuteczny.
Tyle tylko, że w takich warunkach nie można ignorować obojętnych i nie bardzo się da zachęcać wahających się. “Wróg” bowiem (kto nie z nami, ten przeciw nam) jest niezbędny i musi mieć realną postać. Trudno więc nawet niezdecydowanych traktować pobłażliwie.
Kiedy się jednak nie jest konsekwentnym, kiedy się wbrew własnym obsesjom na propagandowy front wojny z "wrogiem" wystawia jego niegdysiejszych funkcjonariuszy, traktując ich w dodatku jako ekspertów (fachowcy starej, dobrej szkoły) popada się w sprzeczność, która musi wstrząsnąć zwolennikami. Ba, może zrodzić podejrzenie, że się ich ma za idiotów.
Kiedy jeszcze poprzez zakupy węgla i gazu powiększa się możliwości tych, którzy są nam rzeczywiście nieprzyjaźni, kiedy się to robi wbrew tenorowi publicznych oświadczeń prezydenta USA, w którym się upatruje jedynego sprzymierzeńca, dopełnia się miary poczucia upokorzenia żelaznego elektoratu. Powstają przecież dowody hipokryzji.
Aliści kiedy się przywoła prawdomówność na obronę, to trzeba obiektywnie stwierdzić, że zarzuty, jakoby władza nie realizowała swojego programu, nie mają sensu. Przecież coś co nie istnieje, jest zawsze wdrażane. Nie ma bowiem dowodu, że nie. Czyli znowu sukces.
Bo nowoczesność, to też wymysł tych, tych… właśnie.

niedziela, 5 sierpnia 2018

Atawizm

Skąd tyle furii? Początkiem wcale nie był dziadek z Wehrmachtu, czy stanie tam gdzie ZOMO. Wcześniej było złośliwe wyrażenie nadziei przez Leszka Millera, że premier Buzek wreszcie przemówi ludzkim głosem, bo nadchodzi wigilia. Zapewnienie Andrzeja Leppera, że “w tej sali więcej Wersalu nie będzie” było już tylko konsekwencją rzeczonego wybryku. Niejako ukoronowaniem zapoczątkowanej wtedy mody stała się preześna filipika o kanaliach i zdradzieckich mordach, bez żadnego trybu wygłoszona z sejmowej trybuny.
Skąd się to bierze? Wszyscy jesteśmy częścią natury. Tam rzeczywisty drapieżnik uderza i zabija ofiarę, nie dając jej żadnych sygnałów. Puszą się tylko zalotnicy albo nieszkodliwi roślinożercy. Pierwsi starają się wypaść piękniej od konkurentów, drudzy próbują zniechęcić amatora ich smaku udawanymi kłopotami, jakie spowoduje próba sięgnięcia po to, co naprawdę reprezentują. Udają, że mogą więcej, niż mogą.
No i jest jeszcze trzecia grupa. Gatunki jadowite. Te są omijane z daleka, sygnalizują bowiem swoje właściwości zestawem barw, zdradzających bolesne konsekwencje zetknięcia z ich nosicielem. Osa jest tu dobrym przykładem. Nieprzypadkowo ludzie zastosowali identyczne kolory do oznakowania tych miejsc i urządzeń, które są niebezpieczne. Dlaczego wykorzystano je w logo Salonu24, pozostaje tajemnicą.
Wybraliśmy więc sobie do władzy formację od początku dręczoną jadem poczucia odrzucenia przez środowisko, które dokonało przełomu w 1989 roku. Taką, która stanęła na czele jego oponentów, a swoje właściwości wzmocniła wchłonięciem Samoobrony i elektoratu SLD, wraz z jego nienawiścią do “Solidarności”. Do pierwotnych zatem, wielce ambarasujących cech dołączyła nie tylko tęsknoty komunistów, którym w 89 roku odebrano przywileje, ale i kompleksy pegeerowskiego establishmentu. W rezultacie zaś przymierza ze środowiskiem Radia Maryja posiadła jego nacjonalizm i ksenofobię.
Teraz więc mamy wszystko, jak to się mówi w reklamach, w pakiecie. Rzecz owocuje z jednej strony “przemysłem nienawiści” z drugiej komiczną pychą “polityków” zdających sobie sprawę, że samobójcza strategia wodza grozi im powrotem do konieczności samodzielnej troski o byt. Rzecz wielce stresująca, kiedy umiejętności w tym względzie kończą się na udawaniu kogoś innego.
Mają więc powody do złości, bo tyle ich, póki są u władzy, a sami najlepiej wiedzą, jak łatwo ją można w Polsce stracić.

sobota, 4 sierpnia 2018

Postprawdziwość

Ulubiony prokurator Antoniego Macierewicza z wyrokiem na koncie, prawniczka usunięta z Trybunału Konstytucyjnego pod naciskiem Lecha Kaczyńskiego, były członek władz TVP z nadania Samoobrony, założyciel walczącego o zakaz aborcji instytutu Ordo Iuris oraz wielu prawników związanych z PiS”. Tak Onet.pl wprowadza czytelnika w artykuł Rafała Zychala i Andrzeja Stankiewicza o kandydatach do Sądu Najwyższego.
Bo jednak ogłosili listę pretendentów do SN wbrew temu, że przedtem nie chcieli rzekomo naruszyć przepisów unijnych, a potem postanowili jej nie ujawniać przed weryfikacją kandydatów. KRS uległ naciskom? Bo teraz widać, kto się uważa za godnego sprawowania najwyższej godności sędziowskiej, w odróżnieniu od tych, którzy się okazali jej niegodni, bo z samego wieku wynikała ich peerelowska przeszłość?
To podobnie jak lokalna straż pożarna na festiwalu Pol“and”rock. Utrzymywano że ze względów bezpieczeństwa nie mógł tam wjechać polski beczkowóz, aby ochłodzić wodą chętnych, zgromadzonych przed sceną. Bez trudu i najmniejszego wypadku zrobił to wóz niemieckiej straży pożarnej. Chociaż tu przynajmniej zachowano konsekwencję, decydenci powiedzieli, że nie pomogą i nie pomogli. Tam zapowiadali, że nie ogłoszą, ogłosili jednak.
Można twierdzić, że to drobiazgi, niezręczność, ale tworzy aurę, w której spółki skarbu państwa są obsadzane ignorantami, bo się zasłużyli rządzącej partii. To wedle takich samych reguł radni PiS-u zarabiają krocie w radach nadzorczych, nie mając pojęcia o istocie działania nadzorowanych podmiotów. To dzięki temu eksponowane stanowiska zajmują dygnitarze pozbawieni potrzebnych przymiotów, za to bezgranicznie ulegli swoim dobroczyńcom.
Przyzwoitość to zespół norm etycznych, zachowywanych nie ze strachu przed karą, a dla zadośćuczynienia wymogom osobistej kultury. Żadna z osób zaangażowanych w rzeczone przypadki nie naruszyła jakiegokowleik przepisu, ale można mieć uzasadnione wątpliwości co do tego, czy się zachowała przyzwoicie. W sumie więc znowu wypadło fatalnie.
Bo też tożsamość różne ma oblicza, ale chyba decyduje o postępowaniu formacji politycznych.

piątek, 3 sierpnia 2018

Czapnictwo

Ratusz warszawski zdelegalizował pochód narodowców, zorganizowany dla uczczenia rocznicy Powstania Warszawskiego. Wedle ministra Brudzińskiego powodem był fakt, że tylko jeden z uczestników marszu był ubrany w koszulkę z sierpem i młotem. Powód więc odmowy kontynuowania imprezy był wedle niego “totalnie od czapy”.
W sytuacji jednak, kiedy umieszczenie na szyldzie biura poselskiego parlamentarzysty PiS-u skrótu nazwy monopartii z czasów Peerelu zostało uznane za powód do przedstawienia sprawcy zarzutu propagowania ustroju totalitarnego, rzecz nabiera innego wymiaru.
Bo akcja równoważy reakcję. W ludzkim organizmie jest to wykorzystywane tak, że pozytywnym impulsom towarzyszą negatywne. Kiedy więc chcemy podnieść rękę, otrzymuje ona zanikającą serię poleceń, skłaniających ją do ruchu w górę i rosnącą liczbę rozkazów przeciwnych, nakazujących bezruch. Kiedy ramię osiągnie zamierzone położenie, pierwsze gasną na korzyść drugich.
Identycznie działa dobro i zło. Kiedy na przykład na jakimś etapie swego rozwoju społeczność osiągnie optimum, każda zmiana pogarsza jego stan. Zło zatem, które początkowo blokowało postęp, staje się dobrem w odróżnieniu od inspiracji do dalszych zmian, która się teraz staje złem, mimo że przed chwilą była dobrem.
Rzecz nieźle ilustruje nasze sądownictwo. Kiedy już ustabilizowało kadrę po 1989 roku, przystąpiono do jej modyfikacji. W rezultacie wczoraj odnotowaliśmy przekazanie Trybunałowi Sprawiedliwości przez nasz Sąd Najwyższy pięć pytań prejudykacyjnych (piękne słowo) aby ostatecznie rozstrzygnąć, co w tym przypadku jest złem, a co dobrem.
Gdy jednak to samo w tych samych kręgach jest traktowane jako dobro i zło, następuje klasyczny dysonans poznawczy. Widać to chociażby w przypadku Przystanku Woodstock, w wyniku ubiegłorocznej obstrukcji władzy przekształconym teraz w Pol and rock, wolny od zastrzeżeń. Chociaż ksiądz Oko niezmiennie uważa go za element niższej kultury, nie służący rozwojowi człowieka, aliści do wyrażenia swego odkrycia używa starej nazwy festiwalu.
Kiedy zmiany następują zbyt szybko, następuje rozedrganie układu. Każdy inżynier wie, czym się to kończy. Niewtajemniczonym zdradzę, że katastrofą. Niewątpliwie opisane tu poczynania władz trzeba zaliczyć do zła. W ich bowiem rezultacie wyznawcy ideologii tracą grunt miotani między skrajnościami. Niewiernym jakoś nie przeszkadza w dostosowaniu się do zmian. Bo nawet kiedy częstość zwrotów narasta, to oni (totalniacy, wciórności) i tak znajdują rozwiązanie.
Skutek jest taki, że PiS przegrywa ze samym sobą, nawet o tym nie wiedząc. Ot tak, z czapy. Na ochotnika. Tak więc działa niewidzialna ręka postępu. Dobro.