Rynek

 Każdy może powiększyć swój stan posiadania albo okradając bliźnich, albo produkując i sprzedając swoje wyroby nabywcom, których na to stać. Przedsiębiorcy więc muszą też zatrudniać ludzi i opłacać ich należycie, aby byli w stanie kupować produkty, oferowane im przez przemysł po cenach rynkowych. 

Pierwszy z rzeczonych sposobów wzbogacania się skutkuje biblijnym stwierdzeniem, że pierwej wielbłąd przejdzie przez ucho igielne, niźli bogacz wejdzie do królestwa niebieskiego. W świeckiej wersji zastępuje je przekonanie, że pierwszy milion trzeba ukraść. W tak rozumującym świecie obywatel ma też być posłuszny i wdzięczny władzy za to, co ta mu ofiaruje z części swoich zdobyczy. 

Jeżeli jednak bogactwo ma pochodzić z pracy, musi istnieć system bankowy i ludzie być przekonani o dobrej przyszłości. Wtedy do osiągnięcia zamożności wystarczy im pomysłowość i praca. Dlatego przedsiębiorca, dający produkt i płacę jest podstawą państwa demokratycznego.

Nowy świat od dawnego różni się właśnie podejściem do pomyślności. Dawniej, gdy rządzili autorytarni i pobożni władcy, zapewniała ją grzeszna przemoc. Teraz, gdy władzę mają neutralni religijnie wybrańcy ludu, dobrobyt zapewnia uczciwa praca w optymistycznie usposobionych społecznościach. 

Ludzie bowiem muszą wierzyć w powodzenie, w przeciwnym wypadku nie byliby skłonni do inwestowania swoich pieniędzy w rozwój, tym bardziej do zaciągania kredytów. Niemniej kościół i socjaliści nadal uważają bogactwo za dowód popełnienia grzechu lub przestępstwa.

Górniczy związkowcy zapowiadają, że albo rząd wesprze JSW, albo płonąć będą ulice. W ubiegłym roku spółka straciła 7,3 mld złotych i stoi w obliczu kłopotów. Na rynku bowiem jest mnóstwo tańszego węgla. Ponieważ nasi dzielni górnicy nie są w stanie go zaoferować, żądają od swego państwa haraczu, oferując niespalone ulice.

Ulice więc też wejdą w koszta pozyskania tańszych źródeł energii. Sorry, taki mamy klimat, chciałoby się powiedzieć.