Matma

 W osiemdziesiątych latach ubiegłego komuniści uwolnili maturzystów od obowiązku zdawania matematyki. Można było zdawać z niej egzamin, kiedy się aspirowało do studiów technicznych. Dopiero teraz trwają usiłowania, aby matma wróciła do pełnych praw maturalnych.

Tymczasem w mediach różni mędrcy starają się podważyć statystykę, istotny dział matematyki. Wedle ich zdania jest ona jak damski kostium kąpielowy. Wiele odsłania, ale kryje, co najważniejsze. Inni już dawno opowiadali, że razem ze swym psem statystycznie mają po trzy nogi każdy. Od dawna wiadomo, że siłę przekonania prezentują jego krytycy. Im bardziej nie mają racji, tym musi być mocniejsze.

W wypadku matematyki coraz więcej dziedzin nauki, bardzo zdawałoby się od niej odległych, nie może się bez niej obyć. Trudno na przykład sobie wyobrazić badania psychologiczne bez statystycznych uzasadnień. Statystyka zresztą ma swój początek we Wrocławiu. To tam przed trzystu bez mała laty, w pruskim jeszcze mieście Breslau opracowywano tabele umieralności. One posłużyły do oszacowania przyszłej liczby zgonów anglikańskich pastorów w Szkocji, na podstawie których ustalono parametry pierwszego w świecie funduszu ubezpieczeniowego dla wdów.

Matematyka jest językiem, który precyzyjnie opisuje rzeczywistość. Statystyka nie podaje dokładnych odpowiedzi, ale określa granice przedziału, w którym się one mogą znajdować oraz prawdopodobieństwo, z jakim można je tam znaleźć. Bez jej znajomości nie można sobie wyobrazić kompetentnej oceny nie tylko wielkości technicznych, ekonomicznych ale też medycznych, przyrodniczych, czy wszelakich.

Statystyka bezlitośnie obnaża kłamstwa populistów. Może dlatego oni odsuwali ją od uczniów, nie tylko aby zdobyć ich przychylność, ale też aby łatwiej skrywać prawdę, chociażby o wynikach wyborów.