Rewolucya

 Mamy do czynienia z czwartą rewolucją poznawczą. 

Pierwsza nastąpiła przed siedmiu dziesiątkami tysięcy lat, kiedy nasz przodek zeskoczył z drzewa i przekonał pozostającą jeszcze wśród gałęzi przodkinię, aby mu towarzyszyła. Stojąc bowiem na dwóch nogach widzi się dalej i dwie uwolnione kończyny można wykorzystać znacznie lepiej.

Druga rewolucja nastąpiła przed niespełna dziesiątkiem tysięcy lat, kiedy się okazało, że z rozsypanego przed jaskinią ziarna wyrasta wprawdzie irytujące zielsko, ale jego kłosy z nawiązką odwracają skutki niedbalstwa zbieraczy, którym się przed rokiem co nieco rozsypało. Wystarczy tylko poczekać. Dzięki temu później ukuło się przysłowie, że kiedy chłop śpi, to mu rośnie.

Trzecia rewolucja nastąpiła przed pół tysiącem lat, kiedy zaczęto osiągnięcia nauki wdrażać w codzienność. Okazało się wtedy, że sytość przynoszą nie tyle ręce, co głowa. Teraz mamy kolejną rewolucję poznawczą. Okazuje się, że można nie tylko manipulować genami, ale też produkować maszyny, które mogą udawać człowieka i zastąpić pracowników. 

Każda z tych rewolucji miała przeciwników. Pierwszej towarzyszyły pewnie zapewnienia ówczesnej konserwy, że uciekinierzy z drzew stracą za karę ogony i nie będą się już mogli radośnie na nich huśtać. Przeciwnicy drugiej straszyli chyba pierwszych rolników suszą i ogłupieniem, z powodu braku bodźców intelektualnych, jakie daje zbieractwo. Przeciwnicy trzeciej byli u nas czynni jeszcze po II wojnie światowej. Dowodem jest film Sami swoi. Tam Pawlak mówi, że maszyny te wymyślili, co siły w ręcach nie majo. 

Teraz mamy populizm. Zakażeni nim ludzie ubiegają się u nas o gospodarkę nakazowo rozdzielczą, dotacje i nieróbstwo. Czwarta rewolucja poznawcza jest tu tylko pozornie gwarantem ich postulatów. Aby się dokonała, trzeba najpierw zaprojektować i nadzorować sztuczną inteligencję. Nie da się tego zrobić hołdując bzdurom, bo się należy. No i już na zapas korzystać z efektów cudzej pracy, ograniczając się jedynie do angażowania ust, w imieniu proletów spożywając nimi należne im frykasy.

To zasadnicza sprzeczność, której nie dostrzegają populiści. Następne są już tylko konsekwencją. Na przykład próba prowadzenia wspólnej polityki z niemieckimi neofaszystami przez patriotów, których lider nienawidzi Niemców. Wiedzą atoli, że tak trzeba, usprawiedliwiając się, że może nie wszyscy neofaszyści nienawidzą Polaków.

Każda rewolucja ma reakcję. Oszukańcze przegrywały. Poznawcze wygrali jednak nowatorzy. Wszystkie.