Uniwersum

 Polityka kulturalna jest niezwykłą symbiozą dogmatyzmu i kaprysu. Wydaje się to niemożliwością lub paradoksem, lecz stanowi rzeczywistość w komunizmie. Dwa warunki muszą być spełnione dla jej funkcjonowania: kaprys, czyli najczęściej kapryśne przeinaczenie bądź diametralna akceptacja czegoś co jeszcze wczoraj uchodziło za śmiertelny grzech, musi być posunięty do granic surrealizmu. [Tyrmand. Cywilizacja komunizmu]

Dzięki zmianie dobra rzecz teraz ilustruje nie tylko jedynie słuszna polityka kulturalna. Zasada przesuwania śmiertelnego grzechu do surrealizmu dotyka wszystkiego, ostatnio lasów. Od pani wiceminister usłyszeliśmy pogląd, wygłoszony z trybuny Sejmu. Oto Unia Europejska chce nam las wyłączyć z polskiego terytorium i sama nim zarządzać. Znakiem tego ma być działalność proniemieckich(!) partii, które oponują przeciwko wycince drzew. Może dlatego wycięto część Puszczy Białowieskiej i póki czas wywieziono odzyskane drewno w świat, nawet do Chin. Byle dalej od Niemiec.

Chociaż lasy to nie tylko drewno. To także grzyby, jagody i wszelakie zioła lecznicze. Więcej, to obszary niezakłóconego zasilania wód podziemnych opadami wsiąkającymi w podłoże. To też ogromny magazyn węgla, odzyskanego z CO2, gazu cieplarnianego. 

Może więc eksportując drewno, pozbawiamy samorządności jego odbiorców. Oni muszą się teraz pławić w wodzie podziemnej, zatruwać grzybami, jagodami i uzależniać od świeżego powietrza. Wszystko dlatego, że im wciskamy drewno, które by sami sobie mogli wyciąć u siebie suwerennie. 

Również kolejny kaprys władzy każe nam wytykać Unii, że ona nas zmusza do rezygnacji ze schabu. W zamian mamy jadać glizdy. A w ogóle wedle jedynie słusznej propagandy Rafał Trzaskowski dotuje kluby gejowskie.

Teraz więc tylko czekać, kiedy antyputinowska komisja, aliści organizowana na putinowski wzór, poszerzy swoje kompetencje o szukanie śladów działalności prounijnej. 

Jak szaleć, to szaleć.