Politkultura

 Zdaniem naszego byłego ministra kultury zadziało się (sic!) przekazanie przez Donalda Trumpa światu sygnału o zmianie polityczno kulturowej, cywilizacyjnej (sic!). Wedle niego widać, że liberalno lewackie (sic!) tendencje schodzą ze sceny politycznej i zapanuje jedynie słuszne pojmowanie dobra, którym w praktyce jest piącha, celnie wymierzona słabszym.

Ameryka już raz tak pomogła sojusznikowi. Wtedy chodziło o Polskę. W Jałcie prezydent Roosevelt oddał nas Stalinowi. Skutkiem było zamordowanie licznych żołnierzy podziemia, deportacje kolejnych tysięcy Polaków na Wschód, półwieczna nędza materialna pozostałych, ogłupianie znacznej części Polaków tymi samymi hasłami, którymi Rosjan sprowadzono do poziomu proletów z Roku 1984.

Europa Zachodnia była wtedy hojnie dotowana przez USA. Plan Marshalla, wojsko Stanów w zdemilitaryzowanych Niemczech. Wszystko to niejako zwolniło Europejczyków od troski o swoje bezpieczeństwo. W rezultacie poziom życia na północnym zachodzie Europy jest teraz wyższy od amerykańskiego. 

Ukraińcy więc mogą zaznać naszego losu z czasu komuny i zdaniem kaczystów to się ma stać w imię rezygnacji z lewackiego liberalizmu. Co to jest, nie wiadomo. Na pewno oksymoron. 

Teraz Stany są bardziej zagrożone przez Chiny. Może to powoduje, że muszą skąpić Unii swego wsparcia. Forma atoli, jaką stosują, odpowiada kulturze charakterystycznej dla populistów. Jak się jednak szuka aliansu z autokratą, trzeba mu wtórować. Donald Trump zatem wprawdzie dokonuje rewolucji kulturowo politycznej, ale jej skutki mogą być podobne do jej elegancji. 

Jeśli Unia nie wyciągnie wniosków z przeszłości i będzie ślepo oczekiwała zachowania przez Stany koncesji dla naszego kontynentu, nie staniemy się Imperium Europejskim. A mamy teraz taką szansę. Mamy też odpowiedni potencjał, kilkadziesiąt razy większy od rosyjskiego i większy od amerykańskiego.

Trzeba tylko w siebie uwierzyć.