Kłopot

 Wyznawane zasady powodują ograniczenia w zachowaniu. Jeżeli ktoś uważa, że pewnych działań nie wolno podejmować, to pozostają one poza jego zwyczajami. Może go do nich zmusić tylko przemoc, chociażby nacisk środowiska, ewentualnie połączona z instruktażem, przełamującym brak stosownych kompetencji. Kiedy takie działanie będzie sprzeczne z poglądami, będzie wywoływało skrywaną irytację osobnika przymuszanego do akcji, której nie uznaje i nie zna.

Kłamstwo jest powszechnie uznawane za niewłaściwe. Do takiego stanu jest też dostosowana budowa ludzkiego mózgu. Kłamca zatem, kiedy podejmuje swoje dzieło, musi uaktywnić jego większe obszary. To wymaga dodatkowej energii, intensyfikuje przepływ krwi, powoduje rumieniec, nienaturalne ożywienie, zmusza bowiem do opanowania podświadomej reakcji.   

Ktoś, kto odrzuca niewłaściwość kłamstwa, musi więc mieć specjalne zdolności. Gdyby nie to, jego mózg podlegałby panicznym zachowaniom, kiedy by mówił prawdę. Aby taki stan osiągnąć, kłamca musi albo przejść specjalne szkolenie, albo uwierzyć w prawdziwość oczywiście nieprawdziwych faktów. To zaś skutkuje odmiennym postrzeganiem rzeczywistości. 

Z tego też wynika zdumienie ludzi, nie zakażonych kłamstwem, kiedy słyszą przekazy dnia Prawa i Sprawiedliwości. To normalne, kiedy w ich percepcji stykają się dwa skrajnie odległe światy. 

Ludziom zaś, którzy już uwierzyli w prezentowaną im rzeczywistość, nie da się wytłumaczyć niczego, podobnie jak się komuś niewykształconemu nie da wytłumaczyć, czym jest sinus.