Zemsta

 Ach, synem byłem ja rodu wysokiej rangi i sfery – łączyłem z wdziękiem, urodą, nieskazitelne maniery. [Jeremi Przybora].

Prezes wypycha Mateusza Morawieckiego z partii. Ma o tym też  świadczyć usunięcie szeregu PiS-owskich radnych z Sejmiku Dolnośląskiego. Wszyscy byli powiązani z frakcją Morawieckiego. Komentatorzy uważają, że to dowodzi zwycięstwa zwolenników Elżbiety Witek, konkurującej z poplecznikami byłego premiera. Jan Piński uważa, że stracił on popularność wśród kaczystów, bo chce zbudować własną partię. W dodatku teraz zrozumiał, że afera Pegasusa jest przez PiS sterowana przeciwko niemu.

Mateusz Morawiecki przedtem wykazywał się niezwykłą gorliwością w dostosowaniu swoich zachowań do wymogów obcego sobie środowiska. Miał tam trafić dzięki przekonaniu zapraszających, że nada mu on światowego poloru. Jakoś to miało tuszować przaśność głosicieli populizmu, którzy przeważają w PiS. Tymczasem on bardziej może wyszukanym językiem, ale równie irytująco stosował się do obyczaju nowych kolegów. 

Jego zaś obycie w międzynarodowych środowiskach owocowało tym, co Prezes zarzucał euroentuzjastom. Zgadzał się i potwierdzał to głosowaniem za pomysłami Unii. Może się wstydził ewentualnej łatki obskuranta i w Brukseli nie oponował przeciwko obiektywnym prawdom.

Los Mateusza Morawieckiego jest podobny do sytuacji Andrzeja Dudy. On też odrzucił inteligenckie wątpliwości wobec jedynie słusznej ideologii, którą przyjął bez zastrzeżeń i popierał z największą gorliwością. Też się naraził na ostracyzm. Też jest na lodzie.

W ksenofobicznym środowisku nie można udawać swojaka. Kufajka jak smoking, również dobrze leży dopiero w trzecim dopiero pokoleniu.