Objawy

 Zachowania są wynikiem uruchamiającego je wzorca. Takim sygnałem, wyzwalającym wstręt żelaznego elektoratu PiS, ma być nazwisko-zaklęcie: Donald Tusk. Jak on sam mówi, w ciągu tygodnia TVP wymieniła je ponad półtora tysiąca razy. Wszystko w kontekście budzącym frustrację. Podobnie działa krytyka „dobrej zmiany”. Powoduje agresję jej wyrazicieli.

Trzeba tu zauważyć, że napaści dopuszczają się głównie ci, którzy doświadczyli jej skuteczności. Źle zatem świadczy ona zarówno o agresorach, jak o jej ofiarach. Nikt zatem rozsądny jej nie stosuje, ani się jej nie poddaje.

Zarówno więc Prezes, jako kreator wzorca, a ostatnio także Janusz Kowalski, inspirujący się w sporze z Michałem Kołodziejczakiem zaklęciem, które wyzwala napaść, znowu dali złe świadectwo swoim politycznym kwalifikacjom.

Jest też nowość. Jarosław Kaczyński chce zwolenników utrzymać w przekonaniu, że dzięki niemu staliśmy się bogaczami. Przeczy temu atoli zestawienie Banku Światowego, które pośród dwudziestu najbogatszych państw Europy nie wymienia Polski.

Jasny więc jest również drugi powód słownej przemocy PiS-u. Przy jej pomocy bronią swoich kłamstw. Jako się rzekło, metoda jest kiepska. W pewnej jednak mierze skuteczna, bo umacnia przekonanych.

Część bowiem tych, którzy nie widzą żadnej szansy na zmianę, rzeczywiście woli wierzyć Prezesowi. Mają go za autorytet. Ci zaś, którzy mu nie wierzą, ale też są przekonani o niemożności przeprowadzenia zmian, w ogóle nie chcą głosować. I cały mechanizm korzystnych jeszcze dla PiS-u sondaży mamy na dłoni.

Oddając jednak prezydentowi część swoich kompetencji, PiS  w widoczny dla elektoratu sposób zdradza, że tak naprawdę nie wierzy w swoje wyborcze zwycięstwo. Zmniejsza zatem widoki na wygraną. Rzeczywiście więc działa na korzyść Polski.

I jakoś trudno temu przeczyć.