Program

Modelowy polityk “dobrej zmiany” powiada, że nie potrzebuje pieniędzy na KPO. Na chleb wystarczają mu jego zarobki i nie zamierza się o nic więcej ubiegać.

Taka wypowiedź znanego wyraziciela władz całkowicie streszcza ich stosunek do własnych powinności. Zapewnili swoim funkcjonariuszom luksusowe warunki życia i nie czują się w obowiązku dbać o obywateli. Wszak dostali oni 500+, trzynastą emeryturę i mnóstwo obietnic. Poseł mówi, co wie, nie zamierza więc wiedzieć co mówi. Jest przy władzy.

Polska zaś ma z Unii otrzymać na KPO 158,5 mld złotych, w tym 106,9 mld w postaci dotacji i 51,6 mld w formie preferencyjnych, trzydziestoletnich pożyczek. Pieniądze mają być przeznaczone na powiększenie konkurencyjności i zmniejszenie energochłonności gospodarki, OZE, transformację cyfrową, poprawę ochrony zdrowia i ogólnie poprawę zarządzania. Czyli na to, co wyklucza albo bardzo utrudnia ideologię.

Nie tylko to powoduje wstręt do unijnych środków. Aby je otrzymać, władze by musiały najpierw znieść ustawę kagańcową. Potem, aby się w przyszłości nie narażać na zarzuty, odpolitycznić też KRS, Trybunał Konstytucyjny i dokonać zmian, które by utrudniały ich trwanie w warunkach dolce far niente, jakie sobie zapewniły. Te bowiem pozwalają im na łatwe trwanie.

Dlatego też nie schylą się po bogactwo, leżące na ulicy, ale przeznaczone dla wszystkich. Oni sobie już zapewnili dostęp do konfitur, o co więc jeszcze chodzi?