Samodzieło

 Płonące w Przylepie śmieci pobudziły jednak polityków Zjednoczonej Prawicy do działania. Zwłaszcza że w Nowym Miszewie, na Mazowszu rozgorzało kolejne składowisko. Nie tylko więc obwiniają Platformę, że w ogóle są u nas “tymczasowe” składowiska szkodliwych opadów, których nie zlikwidowali w ciągu ośmiu lat, ale też napadają, na razie słownie, na opozycyjnych polityków, uczestniczących w konferencjach prasowych.

Ostatnio jednak ujawnił się następny etap agresji. Niezależnie od tradycyjnych już ataków na Donalda Tuska i PO. Wiceminister rolnictwa potraktował w siedzibie ministerstwa grubym dość słowem Michała Kołodziejczaka, który się tam znalazł, aby porozmawiać z ministrem. W dodatku podniesionym głosem. Dość to oryginalny sposób traktowania interesantów. Nawet niezapowiedzianych, jak to pewnie było w tym wypadku.

Minister później przedstawił dziennikarzom swoje wysiłki, których od razu nie ujawnił szefowi Agrounii. Oto dla dobra rolnictwa i za zgodą Unii (!!!) uzyskuje miliardy z budżetu, a Senat to blokuje. Agrounia więc jest niesprawiedliwa i minister to już wyjaśniał jej szefowi.

Tymczasem premier wydaje ogromne sumy z rezerwy budżetowej na propagandę, kościelne posadzki i inne takie rzeczy. Może minister rolnictwa zabiega nie o te budżetowe pieniądze, których jest zbyt dużo, a o te, których brakuje i dlatego ma kłopoty? Dlaczego o tym nie mówił?

Przemoc w polityce stosuje się wtedy, kiedy się nie ma racji. Krzyki rzeczonego wiceministra, podobnie jak występy jego partyjnych kolegów, świadczą nie tylko o ich swoistej kulturze, ale również o braku argumentów. Stąd też usprawiedliwienia ministra bardzo tracą na sile przekonywania.

Mamy najlepszy dowód, że nasi władcy postępują w sposób, którego nie potrafią uzasadnić. Nic dziwnego, że uciekają się do agresji.

Rzecz jest nieznana w cywilizowanych warunkach. „Podążaj za tym, który wie”, pisał niegdyś Wirgiliusz. Jak tu podążać za naszymi samozwańczymi prawicowcami, skoro histerią dowodzą, że nie wiedzą nawet tego, iż nic nie wiedzą?