Ucieszeńcy

 Psychoterapia jest sprawdzonym sposobem na rozdwojenie jaźni, ale cierpiący się nie kwapią.

PKW jedynie wskazała następców, ale nie przesądza o tym, że mandat po prawomocnie ukaranym pośle należy do wskazanej osoby. Najwyraźniej się jej sędziowie nie cieszą, chociaż wskazują albo wskazują, chociaż się tym nie cieszą. 

Pierwsza z kandydatek na obsadzenie wakatu zawdzięcza swój obecny status woli Prezesa, który ją umieścił na listach PiS. Była przecież kiedyś członkinią Lewicy, a bodaj nawet partii Razem. Z nimi chciała zaprzestać finansowania lekcji religii i opodatkowania Kościoła. Kiedy obejmie wolny mandat poselski, Prezes się chyba nie będzie cieszył. Zaproponował jej więc pierwsze miejsce w wyborach do sejmiku. Może się ona tym pocieszy?

Prawdopodobnie by zabrała głos w sprawie procedowanej wczoraj ustawy Stop LGBT, dyskryminującej osoby homoseksualne. Ciekawe, kto by się wtedy cieszył? Może by zażywnemu wyrazicielowi ziobrystów nie starczyło entuzjazmu ludzi sytych, aby tryskać zadowoleniem? Może zresztą przywykł do niespodziewanych zmian w polityce?

Wszak już od dwóch dni znany jest sondaż, w którym dobra zmiana nie osiąga poparcia ćwierci liczby wyborców. Jeszcze kilka słownych szarż Prezesa i PiS będzie się mogło ubiegać najwyżej o honor stanowienia przystawki dla Konfederacji. Jeżeli ta się nie będzie wstydzić takiego aliansu. 

Tradycyjnie kaczyzm ma tylko obelgi zamiast argumentów. Po zdrajcach, agentach niemieckich jest jeszcze gnojownik, świeżo wymyślony przez wzorzec inteligenta dobrej zmiany. To było jego jedyne uzasadnienie postawy w dyskusji z Michałem Kołodziejczakiem, który krytykował Zielony Ład, ograniczający nawożenie gruntów, wprowadzający odłogowanie i otwarty handel do rolnictwa.

W debacie na temat rolniczych protestów w Parlamencie Europejskim nie wziął udziału nasz komisarz ds. rolnictwa, autor inkryminowanego Ładu. Teraz Prezes musi go prosić, aby ustąpił ze stanowiska. Może PiS się również nie cieszyło z jego regulacji, ale je wymyśliło, a co najmniej popierało. I teraz ma Prezes ambaras.

Nic dziwnego, że znowu pospolitość skrzeczy. Taki stan ma u nas już ośmioletnią tradycję. Najwyższy więc czas się pogodzić z tym, że nie istnieje jedynie słuszna racja.