Szkolnictwo

Nowo mianowany rzecznik dyscypliny był wedle mediów ukarany dyscyplinarnie. Zapytany o to przez reporterkę TVN odpowiedział pytaniem, czy dziennikarka może dowieść rzeczonego ukarania. Nie mogła. Wszak on został mianowany rzecznikiem, a nie postępuje się tak z osobami z zabagnionym życiorysem. Istnieje więc dowód jego niewinności.

Niezłomny później tropiciel agentów obciążał w 1968 roku kolegów z opozycji, kiedy zeznawał przed komunistyczną sprawiedliwością. Tak utrzymują autorzy wychodzącej właśnie książki, tak również pisał kiedyś Andrzej Friszke. To jednak też jest sprzeczne z istniejącym, oczywistym dowodem na czystość obecnego pogromcy niegdysiejszych delatorów. Przecież jest niezłomny.

Komisje dyscyplinarne dla nauczycieli staną niebawem przed koniecznością naboru dodatkowych członków. Będą bowiem do nich obowiązkowo zgłaszane także drobne przewinienia pedagogów. W sytuacji więc malejącej liczby chętnych do tego zawodu, w szkołach pozostaną głównie uczestnicy gremiów dyscyplinarnych, nie biorący wszakże udziału w procesie nauczania, aby się nie narazić na jakieś dochodzenie. Podważało by to ich zdolność do orzekania w sprawach kolegów.

I tu się rodzi istota eliminowania gorszego sortu. Ci “z wyższej jakby półki” wejdą w skład organów zwalczających nieprawidłowości, a takie uczestnictwo będzie dowodem na ich moralną doskonałość. Pozostali obywatele będą mieli sposobność poprawy poprzez pokutę uwieńczoną zasłużonym przyjęciem do grona prawych.

Tak już budowano nową społeczność, bezskutecznie. Bo nigdy przedtem nie stworzono eksperymentalnego modelu całego procesu. Teraz jednak powstaje. W szkołach, bo gdzie? Nie przypadkiem więc w jednej z nich urządzono też ćwiczenia antyterrorystów. Wszak do tego są przeznaczone.

I tym razem się uda budowa nowego społeczeństwa. I to wbrew twierdzeniu samego Einsteina, że dowodem idiotyzmu jest oczekiwanie na inne skutki tych samych działań.