Sygnał

 Czy ktoś oderwany od rzeczywistości może się sprawdzić w polityce? To tylko pozornie retoryczne pytanie. Wszak w wielu okresach naszej historii mieliśmy okazję obserwować dygnitarzy, którzy epatowali czystym nonsensem, głoszonym z największą powagą. 

Wszystko zależy od poziomu odniesienia. Jeżeli krajowi nadano niepoważny charakter, mogą nim zarządzać odpowiedni politycy. Muszą wtedy tylko straszyć obywateli. Na przykład, że ich przeciwnicy polityczni uczynią z państwa kondominium niemiecko-rosyjskie albo mówiąc, że wymyślili zdalną pracę. O czarnej teczce na Tuska nie ma już co mówić.

Niepoważne atoli państwo nie może sobie uzurpować podobnych uprawnień, jakimi się cieszą tradycyjne nacje. Ono ich nawet nie potrzebuje. Pragnie za to mieć specjalne prawo do tego, aby absurdalne posunięcia jego władców były poważnie traktowane przez poddanych. To jest jednak z gruntu niemożliwe. 

Tylko bowiem populistycznie usposobione nacje pierwej ulegają przekonaniu, że cały świat je prześladuje, potem popadają w nędzę i często tracą suwerenność. 

Cywilizowanym sposobem na przywrócenie państwu powagi, jest odwołanie się do mądrości ogółu. Ona w państwach Zachodu nie zawodzi, każdy tam bowiem w wystarczającym stopniu zna przeszłość swego kontynentu.

Sukces wczorajszych Marszów Miliona Serc, które zorganizowano w całej Polsce, staje się też tego przykładem. Udowodnił, że społeczny dowód słuszności nie daje się przeprowadzić poprzez błaznowanie. To napawa optymizmem.

Trudno będzie zgotować nam los Wenezueli. Bardzo trudno.