Nieprawdopodobne

 Wśród serdecznych przyjaciół psy zająca zjadły… [Ignacy Krasicki].

Prezydent przystąpił do uwolnienia panów Kamińskiego i Wąsika z założeniem, które je wyklucza. Oświadczył bowiem ministrowi sprawiedliwości, że uważa obu skazańców za skutecznie ułaskawionych już w 2015 roku i w związku z tym również za obecnych posłów. Równolegle zaproponował prokuratorowi generalnemu,  aby ów zawiesił wykonanie ich kary. 

Tak więc ułaskawieni obaj byli posłowie mogliby szturmować salę posiedzeń plenarnych Sejmu metodami, opisanymi marszałkowi Hołowni przez jego zwolenników. Na zawodnika rugby. Gdy zaś nie zostaną uwolnieni, dadzą PiS-owi okazję do obchodu kolejnych miesięcznic. Tym razem osadzenia rzekomych więźniów politycznych.

Mowa nienawiści tworzyła przekonanie, że ktoś, kto nie należy do wyznawców słusznej ideologii, musiał się dopuszczać przestępstw. Wszystkie więc środki do jego ukarania stoją do dyspozycji.

Teraz, kiedy prawo uświęca środki, wydaje się, że dwaj najwierniejsi wyznawcy dawnej zasady są traktowani instrumentalnie. Mogliby przecież natychmiast wyjść z kryminału, kosztem jednak uznania, że do celu trzeba iść uczciwie. Ich los atoli powierzono tym, którzy odebrali Prezesowi władzę. Ci zaś przywracają praworządność, czyli stosują się do czasochłonnych procedur. Wierni więc, osadzeni w kryminale, mają być dowodem na nikczemność następców PiS-u. 

Rzecz jest tak absurdalna, że realna tylko w rozumowaniu dobrazmieńców. Podobnie jak mowa nienawiści, stworzona przez Prezesa, ale zarzucana konkurentom. To on przecież mówił o drugim sorcie, kanaliach, zdradzieckich mordach.

Miejmy nadzieję, że los skazańców wynika z przypadku, bo gdyby nie, Machiavelli by się okazał naiwniakiem i cała historia polityki by musiała być od nowa pisana.