Combo

 Ataki na Owsiaka i WOŚP, groźby i pogróżki, to kolejny dowód, że w Polsce bardziej niż z konfliktem politycznym, mamy do czynienia z konfliktem cywilizacyjnym. [Tomasz Lis].

Do końca świata i jeden dzień dłużej będzie grała Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy. I to mimo, że Jurek Owsiak doświadcza hejtu o rosnącym natężeniu. Ostatnio groził mu śmiercią siedemdziesięciolatek. Zatrzymała go policja. Pewnie będzie się tłumaczył, że do karalnej groźby zainspirowała go prawicowa telewizja. 

WOŚP jest symbolem, jednoczącym ludzi podobnie jak wszystkie inne. Kaczystom udało się wiele znaków zawłaszczyć. Zapomnieli o jednym. O muzyce rockowej. Ta zaś jest odbierana jako czysta radość przez wszystkich, ponad podziałami. 

Jeżeli się ją jeszcze skojarzy z pomocą dla ludzi chorych, bezradnych, dzieci, symbolizuje obiektywne dobro. Takie, któremu nie trzeba dla równowagi kreować zła ze strony ludzi innej narodowości, wyznania, koloru skóry lub orientacji. Nie potrzebuje strachu przed jakimś światowym spiskiem. Zmaga się z chorobami, obiektywnym nieszczęściem, złem, którego nie można nikomu przypisać. 

Dlatego w umysłach kaczystów Jurek Owsiak jest groźnym konkurentem, godnym najgorszego losu. Nie można mu przy tym przypiąć ani bezbożności, ani zdrady narodowej, ani niczego, co PiS zarezerwował dla przeciwników. Orkiestra pozostaje poza zasięgiem propagandy kaczystów. Można na jej twórcę tylko warczeć.

A nic tak nie kompromituje kaczyzmu, jak jego nienawiść do rocka, do pomocy szpitalom, wspierania ludzi, dotkniętych nieszczęściem. Do radości. Nie zmieni tego nawet najbardziej eksponowane przenoszenie lodówki przez ich kandydata na prezydenta. 

Dobro bowiem jest rzeczywistą siłą zarówno Orkiestry, jak i jej admiratorów.