Rozsądek

 Praktyczny rozum, tak samo jak teoretyczny, zapewne nigdzie indziej nie znajdzie zaspokojenia, jak tylko w dogłębnej krytyce naszego rozumu [Kant].

Odrzucą, czy nie odrzucą. Chodzi o PKW i PiS. Pierwsze może odrzucić sprawozdanie finansowe drugiego, opisującego przychody i wydatki kampanii wyborczej. Jak odrzuci, kaczyści stracą wiele milionów z subwencji, przyznawanej partiom politycznym z budżetu. 

Jak nie odrzuci, będą zawiedzione nadzieje przeciwników PiS. Oni na potwierdzenie swoich racji wyciągają pikniki, prezenty dla straży pożarnych, kół gospodyń wiejskich, angażowanie wojska, nawet uszkodzony helikopter policyjny. Wszystko to finansowane przez państwo miało promować kandydatów PiS. 

Przedstawiciel PKW powiada, że zarzuty nie są potwierdzone przez kompetentne organy. Szczególnie zaś brakuje jednoznacznego stwierdzenia, że powiększa to w określonej wielkości przychody funduszu wyborczego partii. Komisja nie ma fizycznych możliwości, aby to ustalić. Może tylko dokonać prawidłowości rachunkowej weryfikacji przychodów i wydatków. Muszą więc być kompetentne doniesienia kompetentnych organów, które ostaną się w sądzie. 

I tu się jawi jakaś luka w prawie albo niedostatek materiałów, przekazanych Komisji. Jeżeli żywimy zaufanie do naszych prawodawców, wszak sami ich wybraliśmy, to nie da się państwa oszukać. Chyba że nie starczyło nam rozumu i poprzednio wybraliśmy dobrą zmianę. Wtedy możemy się pocieszać stwierdzeniem, że błądzić jest rzeczą ludzką i starać się naprawić przepisy. Tak czy owak, wątpimy, więc myślimy, a skoro myślimy, to i jesteśmy.

Jak się sami oszukujemy, to i sami jesteśmy sobie winni.